Zolang iemand aan je denkt

Wanneer Laura een teddybeer en brieven van een oude vrouw in handen krijgt, wordt ze meegenomen naar het verleden. Haar zoektocht komt uit bij een groepje vrienden die in 1940 in Londen woonden. De vrienden blijken een hoop meegemaakt te hebben. Lukt het Laura om erachter te komen wat een oud landhuis en een verhaal over een verdronken meisje ermee te maken hebben?
⁣
Mening: Luc Hanegreefs heeft aardig wat boeken op zijn naam staan, maar voor mij was dit een eerste kennismaking met zijn schrijfstijl.
⁣
Het verhaal komt rustig op gang. Stukje bij beetje kom je te weten hoe de verbanden liggen en wat alle verschillende personages met elkaar te maken hebben. Dit berust op vrij veel toevalligheden waardoor het verhaal niet helemaal geloofwaardig aanvoelt. Hierdoor werd ik niet echt gegrepen door het verhaal.
⁣
Je leest afwisselend over Laura in het heden en over Sarah en haar vrienden in het verleden tijdens de WOII. Zo kom je bijvoorbeeld aan de hand van brieven, die Sarah over en weer stuurt met haar moeder en vrienden, steeds meer te weten over het leven tijdens de WOII in Londen én op het platteland.
⁣
De personages voelen helaas voor mij niet helemaal realistisch, het ene moment zijn ze heel wijs en lijken ze echt tieners. Terwijl ze op een ander moment heel jong overkomen en bijv. tegen een teddybeer praten.
⁣
In het boek staat dat dit verhaal geïnspireerd is door ware gebeurtenissen, wat mij betreft is dat echt een meerwaarde bij een historische roman. Helemaal fijn dat in het nawoord beschreven wordt welke delen op waarheid berust zijn!
⁣
Conclusie: De opzet van het verhaal heeft zeker potentie. Helaas kwam het wat mij betreft, door de enorme hoeveelheid toevalligheden, niet helemaal goed uit de verf. Hierdoor werd ik niet echt door het verhaal gegrepen.
⁣