Tranen met tuiten

Ik lees niet zo vaak feelgood boeken, eigenlijk vrijwel nooit. Ik was dus ook niet helemaal voorbereid op de toch wel erg verdrietige verhaallijnen. In dit boek van de Apeldoornse auteur en uitgeefster Nanda Roep staan een aantal vrouwen centraal, die allen in Driestenen wonen en op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben.

Als eerste ontmoeten we Manja. Samen met haar 10-jarige zoon Rayan verhuist ze terug naar Driestenen, na de vroegtijdige dood van haar echtgenoot Raymond. Daarna leren we Ilya kennen. Ilya is ongelukkig getrouwd met de gewelddadige Danny. Samen hebben ze twee kinderen: Yara en Yfke. Vervolgens verschijnt Ineke ten tonele, een wat oudere dame, getrouwd met Jan. Ze lijkt wat ongeduldig in het leven te staan. Tussendoor zijn delen van de tekst schuin gedrukt. Ze lijken vooruit te blikken naar een onheilspellend autoongeluk. 

Al met al dus vrouwen die niet echt gelukkig lijken te zijn. En tegelijkertijd krijg je meteen de belofte dat het ergens in het verhaal foute boel gaat zijn, want wie ligt er onder die auto?

Ondanks dat het boek me af en toe verdrietig maakte, was het toch een lekker "tussendoor" boek. Niet iets wat ik normaal zou kiezen. Ik hou niet zo van drama. Toch kon dit boek me wel boeien. Het zit goed in elkaar. Er zijn geen losse eindjes en het voordeel van feelgood, je weet dat het uiteindelijk wel goed zal komen!

Tijdens het lezen heb ik het meest genoten, en tegelijkertijd me het meest geërgerd aan, de puberale Yara. Haar emoties gingen van hot naar her, haar gedrag idem dito. Heerlijk en toch ook gruwelijk irritant. Zeker knap neergezet. Wellicht heeft Nanda Roep ervaring met dergelijke tieners?

Qua stijl had het van mij iets volwassener gemogen. Het boek is geschreven in de derde persoon. De verteller leek telkens in het hoofd te zitten van het hoofdpersonage van dat hoofdstuk. Af en toe werden woorden gebruikt, die ik daar niet zo bij vond passen. De afkorting "ajb" bijvoorbeeld, of het uitgeschreven "haha". Ik zie mezelf nog niet zo gauw denken in dat soort "apptaal". Wellicht is dit wel iets wat bij het genre past. Dat durf ik niet zo gauw te zeggen. Daarvoor heb ik simpelweg te weinig ervaring met feelgood!

Ik geef Leugens in de lente uiteindelijk 3 van de 5 sterren. Ik vind het hartstikke leuk dat ik dit boek heb mogen recenseren. Lekker buiten mijn comfortzone. Nanda Roep is een auteur die ik zeker in de gaten ga houden!