Wonderlijk magnifiek geheel!

Inmiddels heb ik al een flink aantal boeken van Julie Kagawa gelezen en heb ik ook nog een aantal ongelezen in mijn boekenkast staan (goh wat vervelend, not!). Ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk fan ben van haar verhalen en de manier waarop ze die schrijft. Ook al verschilt die manier wel degelijk per boekenserie toch is het altijd een combinatie van serieuze avonturen vol vriendschap, liefde, verdriet en daarbij veel droge humor, krachtige personages en magie. Gewoon alles wat ik wil van Fantasy verhalen of het nou YA genre is of niet.

“Wat doe je hier, jij onding? En blijf uit de buurt van mijn flessen.”

Voordat ik ‘De IJzerraaf’ ging lezen heb ik eerst binnen een week de vierdelige serie ‘The Iron Fey’ gelezen. Die boeken vond ik absoluut geweldig en heb ik met enorm veel plezier gelezen, wat wel blijkt uit het tempo waarin ik die boeken verslonden heb. In die serie komt Puck veel aanbod en hij is het hoofdpersonage in ‘De IJzerraaf’. Dus vandaar is deze volgorde van lezen wel aan te raden.

“Met behulp van een luchtstroom gleed ik omhoog tot ik me recht boven het monster bevond.”

Toen ik de aankondiging zag van dit boek was ik gelijk dol enthousiast over de cover waarop een zwart glanzende raaf met gespreide vleugels een prominente plek inneemt. De teksten op de voorkant, zoals onder andere de auteursnaam, zijn tevens in datzelfde zwart afgedrukt en alles steekt op die manier duidelijk af op de okergele achtergrond. Ik vind de gehele omslag fantastisch vormgegeven en het enige wat het nog beter had gemaakt was een hardcover, maar ja je kan niet alles hebben.

“Hebben we het over een bezeten tandenborstel, een kwaadaardig paddenstoelschepsel, een vleesetend huis? Een sadistische potplant misschien? Zeg het maar als ik in de buurt zit.”

Wat was het heerlijk om weer een verhaal van Julie in te kunnen duiken. Nadat ik ‘The Iron Fey’ serie zo snel gelezen had heb ik eerst een aantal andere boeken gelezen. Dus het voelde voor mij echt weer als thuiskomen in de wereld van Nimmernimmer en diens bijbehorende toffe karakters. Wederom leest de schrijfstijl vlot en word ik bijzonder snel volledig in het verhaal getrokken. De droge humor doet mij regelmatig lachen tijdens het lezen en laat me terugdenken aan het moment dat ik Julie in het echt ontmoet heb. Het past naar mijn idee perfect bij wie zij zelf is en daarnaast weet ze je te raken met gevoelige gedachte tramalant van de hoofdpersoon. Een goede balans in alle elementen zorgt voor een fantastisch avontuur.

“Alleen zijn enorme massa, gewicht en kracht voorkwamen dat hij met zijn snufferd in de schoot van Nyx terechtkwam.”

De weg die Puck bewandeld toont de lezer meer over zijn achtergrond en laat ook zijn ontwikkeling zien in karakter. Hij is absoluut een hilarisch personage maar tegelijkertijd angstaanjagend krachtig en gewoon ronduit eng op sommige momenten. In dit gehele verhaal komt duidelijk naar voren dat niemand alleen maar goed is of alleen maar slecht. Een verhaal heeft altijd twee kanten. We komen oude vertrouwde karakters tegen waarvan sommige nog altijd even stoïcijns blijken te zijn, doelend op een zekere kat uiteraard, en verrassende nieuwe personages die we leren kennen.

“Glinsterende ijskristallen dansten in het maanlicht en botsen rinkelend op elkaar terwijl zich een groot, rechthoekig object vormde.”

Al lezende gebeurd er van alles waardoor ik mij geen moment verveel en alleen maar door wil lezen. Het verhaal heeft vaart, een constante spanningsboog en blijft ook in de rustigere momenten boeiend. Door de manier waarop Julie Kagawa schrijft is het voor mij gemakkelijk om me visueel een voorstelling te maken van alles wat zich afspeelt in het boek. ‘De IJzerraaf’ is gewoon een wonderlijk magnifiek geheel en een hele dikke aanrader!

Lieve leesgroet, Elsa.