Losstaand Dizary verhaal?

Aangezien dit verhaal ook onder de vlag van Dizary geplaatst is wilde ik het boek graag lezen. De omslag trok tevens mijn aandacht, alhoewel daaraan al te zien is dat het een ander soort verhaal betreft achteraf gezien. Wat ik hiermee bedoel zal later in deze recensie duidelijk worden.

Met de schrijfstijl van Marieke Frankema ben ik eerder nog niet bekend ook al heeft zij tal van boeken op haar naam staan dus ga ik volledig zonder verwachting lezen. Zoals ‘De zielenlezer van Turion’ van start gaat lijken de zinnen gemakkelijk te vloeien, passend in het Fantasy Young Adult genre met woorden die soms onbekend zijn maar wel verklaring vinden in de tekst. Tekstueel gezien leest het boek vlot alhoewel ik soms inhoudelijk moeite heb om het verhaal met interesse te blijven volgen.

“Als ze wilde, kon Kaya weer afdalen in de parallelgangen, terug naar de wereld die ze had verlaten.”

Inhoudelijk zijn er kleine verwijzingen die het Dizary gevoel naar boven zouden moeten halen, zoals de parallelgangen bijvoorbeeld. Echter blijft voor mij het gevoel overheersen dat het een compleet losstaand verhaal betreft en zo ook gelezen kan worden. Wellicht is dit juist wel de kracht van het geheel. Zelf had ik graag meer overeenkomst gelezen in sfeer, vooral in humor wat ik in voorgaande titels van dit schrijfproject aantrof, hier blijft alles op de serieuze tour uiteengezet.

“Ze kwamen langs een rots die eruitzag als een halve schedel, wat een akelig voorgevoel in Tharza opriep.”

De personages worden fantasierijk en met eigen originaliteit neergezet, wel voelt de verdeeldheid van het volk enigszins als problematiek uit de bestaande maatschappij. Misschien is dit te ver van mij gezocht, als lezer probeer ik echter altijd uit te vinden wat een schrijver nog meer met een geschreven stuk wil overbrengen. De lezer eventueel mee wil geven of bewust van wil laten worden. Terug naar de karakters ze zijn stuk voor stuk verschillend, toch vind ik de ene leuker om te volgen dan de andere en kost het me soms moeite om mijn hoofd erbij te houden wiens zoektocht ik lees. Dat laatste ligt uiteraard aan mijn eigen focus.

“De kristallen aan het plafond draaien en slingerden, waardoor de lichtvlekjes over de wanden dansten.”

Zoals altijd zal ik een volgend verhaal passend bij de Dizary reeks willen lezen. De volgende lezer zal ‘De zielenlezer van Turion’ misschien weer heel anders ervaren. We zijn tenslotte allemaal onze eigen smaak toebedeeld.

Lieve leesgroet, Elsa.