Gauw door naar deel 3

Over het eerste deel van de Midland serie ‘De terugkeer’ was ik behoorlijk enthousiast. Daarom keek ik erg uit naar het tweede deel ‘Het pact’. Toch is dit deel mij helaas minder goed bevallen. Het is altijd lastig om uit te leggen waarom je een boek niet zo goed vind ten opzichte van wanneer je een boek helemaal fantastisch vind. Maar altijd probeer ik zo respectvol mogelijk en met opbouwende kritiek mijn mening uitéén te zetten. Daarbij is het mijn mening en ook alleen maar dat. Gelukkig zullen smaken altijd verschillen en dat geldt ook voor alle boekrecensenten en lezers van Midland 2.

Net als met het vorige deel vind ik de omslag van de paperback erg goed vormgegeven. De vlammen die aan de zijkant likken en de donkere gedaante in het centrum van de cover maken mij nieuwsgierig naar wat er nog meer te zien is en nodigen mij uit om het verhaal te gaan lezen. De cover straalt voor mij Fantasy uit, genre liefhebber hier, en maakt mij dus nieuwsgierig naar het inhoudelijke verhaal.

“De vlammen waren er om die te laten verdwijnen.”

Toen ik begon met lezen merkte ik gelijk dat ik wel weer heel erg geïnteresseerd was in de karakters die een rol spelen in het verhaal. Juist de personages maken de Midland boekenserie sterk. Het gaat om hun ontwikkeling, zelfontdekking in wie of wat zij zijn en wat zij voor anderen zijn of betekenen. Zoals de achterflap vermeld gaat het inderdaad om loslaten en opoffering maar ook om zelfliefde en zelfvernietiging. Vage termen wellicht maar duidelijk als je het verhaal leest.

“Haar ergernis smelt als sneeuw voor de zon. ‘Dat weet ik niet,’ fluistert ze. Ineens voelt ze zich hulpeloos.”

Toch pakte het verhaal in dit deel mij niet. Ik kon er op de één of andere manier niet goed inkomen. Het voelde te traag voortvloeiend aan en te langdradig. De gevoelens en verwarring van de hoofdpersonages en dezelfde soort gebeurtenissen die zich leken te herhalen zorgde ook bij mij voor verwarring en onduidelijkheid. Achteraf gezien zou ik kunnen denken dat het past bij de inhoudelijke strijd die gestreden wordt en de constante zoektocht die daarbij hoort. Maar het liet mij toch achter met een onbevredigend gevoel ten opzichte van het leesplezier.

Wat een pluspunt blijft in vergelijking met het eerste deel is de kracht van schrijfster om je als lezer de omgeving visueel voor te laten stellen. De gedetailleerdheid zorgt voor een sterke verbeelding van bijvoorbeeld het landschap in Midland en diens gebouwen. De schrijfstijl is qua bewoording nog altijd prettig te lezen en een rustig tempo op natuurlijke wijze bevorderend.

“Dwars door de zwarte symbolen heen verschijnen in een bloedrode kleur vreemde tekens.”

Persoonlijk had er van mij dus onder andere wel wat meer vaart mogen zitten in dit deel en voelde het als teveel pagina’s voor waar het verhaal uiteindelijk naar toe gaat en mee eindigt. Echter ben ik ook nu weer heel benieuwd naar hoe het allemaal verder zal gaan met de hoofdpersonages en wie weet bevalt het volgende deel mij weer uitstekend. Het kan nu tenslotte net zo goed aan mijn gevoel of staat van zijn gelegen hebben dat mijn oordeel lager uitvalt. Wat dat betreft ben ik een enorme gevoelslezer en kan afhankelijk van mijn mentale staat van zijn een boek op het ene moment heel anders vallen dan op het andere moment.

Zoals altijd kan ik alleen maar aanmoedigen om door te gaan met wat jij als schrijver wilt vertellen en zal ik tegen de tijd dat het derde deel van de Midland serie uitkomt weer met openheid en nieuwsgierigheid je boek oppakken.

Lieve leesgroet, Elsa.