Bizar en tragisch

Wat een verbijsterend verhaal. Ik kan me voorstellen dat mensen zich kunnen afvragen of dit in werkelijkheid zou kunnen gebeuren. Ik weet uit ervaring dat dat inderdaad kan, een man met een dubbelleven en desondanks blijft het een verbijsterend en bizar fenomeen.

Het verhaal blijft me boeien van begin tot eind. Het openbaart zich vanuit de persoon van Joe, de aan Parkinson lijdende psycholoog, die alleen maar van dag tot dag kan leven en van de ene in de andere onaangename verassing valt en alles ad-hoc moet oplossen. Dat allemaal tijdens zijn strijd tegen de politie, waar men het tot zijn afschuw niet zo nauw neemt met de regels, zodat hij ondanks dreigementen op eigen houtje op onderzoek blijft uitgaan. Met gevaar voor eigen leven en dat van zijn dochters.
Een compleet lamgeslagen gezin, dat zich vijandig opstel tegenover de een tweede vrouw, die Joe volhardend maîtresse blijft noemen. Daartussen staat Joe min of meer als mediator, vredestichter zelfs, ondanks zijn eigen afkeer van de situatie. Door het hele boek heen lopen ook nog de problemen in zijn eigen gezin – de rouw om zijn overleden vrouw, zijn eenzaamheid en zijn zorg om zijn twee dochters.
En er blijkt nog veel meer aan de hand te zijn als de beerput zich stukje bij beetje opent.

'De andere vrouw' is het Robotham dertiende boek met Joe O’Loughlin. Ik had er nog maar eentje eerder gelezen – 'De verdenking' – en 'Verwachting' is een stand-alone. Pas toen ik begon in 'De andere vrouw 'drong het tot me door dat ook dit boek er één was met O’Loughlin, en dan zelfs met hem en zijn familie volledig in de hoofdrol. Heel even voelde ik lichte ergernis, of teleurstelling, daarover. Joe maakt maakt al zovéél mee, het lijkt heel onwaarschijnlijk dat ook dit hem en zijn familie overkomt. Want we kennen ook zijn ouders en zussen, zijdelings. Dit geweldige verhaal heeft de familie O’Loughlin helemaal niet nodig, want het is krachtig genoeg op zichzelf, vond ik.

Maar aan de andere kant: waarom ook niet? Het kan iederéén overkomen, elke familie, want de kosmos is onverschillig. En deze hoofdpersonen voelen ook weer heerlijk vertrouwd.

Een prachtig boek, mooi geschreven, dat me als lezer helemaal meeneemt. Een psychologische thriller, maar het is méér. Robotham diept de personages uit, ze komen tot leven en dat maakt dit boek ook tot een tragisch familieverhaal.
De plot is even schokkend als onverwacht, maar in de hoofdstukken daarná gebeurt nog veel meer…

‘Het leven is niet eerlijk of oneerlijk. Het is zoals het is’ constateert Joe op een eenzaam moment.
En zo is het.