Knappe combinatie van historie en sciencefiction

Het oogt als een ‘gewoon’ boek, maar als je het open slaat, valt het dunne papier meteen op. Dit maakt het bijna 800 pagina’s tellende verhaal hanteerbaar als boek. Serpell begint haar verhaal bij de Victoria Falls in toenmalig Rhodesië, in 1903. Vervolgens worden de perikelen van drie families beschreven aan de hand van het levensverhaal van de drie grootmoeders, moeders en kinderen. De grootmoeders komen Zambia terecht en maken de politieke ontwikkelingen van het land bewust mee. Ze hebben ook alle drie te maken met persoonlijk ongemak; de uit Italië afkomstige Sibilla is een buitenechtelijk kind dat van top tot teen is bedekt met haargroei, de Britse Agnes raakt blind en vlucht met haar geliefde naar Zambia en Matha heeft – nadat ze haar carrière heeft moeten opgeven – te kampen met een eindeloze tranenvloed. De kinderen en kleinkinderen van deze vrouwen, komen steeds dichter bij elkaar en hun dagelijkse leven staat centraal in het verhaal. En passant dealt het boek met de politieke ontwikkelingen in Zambia en de strijd tegen HIV-besmettingen. Serpell gebruikt een heleboel geschiedkundige feiten, maar eindigt haar boek in 2023 – 2024. Op een knappe manier schuift het verhaal van historie naar sciencefiction, terwijl het dagelijks leven van de personages uitgebreid wordt beschreven. Het taalgebruik in het boek is eenvoudig, maar door het grote aantal verhaallijnen en personages, leest het niet altijd gemakkelijk weg. Soms is het verhaal zo beschrijvend dat het langdradig wordt, wat het doorlezen van deze dikke roman kan tegenstaan. Maar wie doorzet tot de laatste pagina, kan terugkijken op een intrigerende kijk op het leven in Zambia.