De bevlogenheid druipt van de pagina’s

Li An Phoa, die in Capelle aan de IJssel opgroeit, is al van jongs af aan zeer geïnteresseerd in de natuur om zich heen en stelt zichzelf en anderen kritische vragen over haar omgeving. Op haar 24e kanoot ze de Rupert in Canada af en verwondert zich over de drinkbaarheid van het water uit de rivier. Drie jaar later ontdekt ze tot haar schrik dat diezelfde rivier in de tussentijd sterk vervuild is geraakt door de bouw van een dam, waardoor het water ondrinkbaar is geworden. Phoa realiseert zich dat water essentieel is voor het leven op aarde. Door menselijk handelen in de stroomgebieden van rivieren is de kwaliteit van het water, en daarmee ons leven, enorm verslechterd. Het zet haar aan tot het ontwikkelen van een nieuwe kijk op de manier waarop we moeten omgaan met rivierwater. Drinkbaar maken betekent in haar visie de kwaliteit van het water zodanig verbeteren, dat het de kwaliteit van drinkwater bereikt. Daar zet zij zich onafgebroken en op bijna activistische wijze voor in.
In ‘Drinkbare rivieren’ vertelt Li An Phoa over haar reizen langs en op meerdere rivieren. Tijdens elke tocht die zij maakt ontmoet zij medestanders, die haar brengen tot nieuwe inzichten, of die zich aansluiten bij haar doel. Naast het beschrijven van haar reizen, de onderzoeken die ze uitvoert en de kennis die ze opdoet, vindt Li An Phoa ook de ruimte om je over het waterprobleem te laten nadenken door filosofische quotes. Helaas raakt het laatste hoofdstuk, waar Li An Phoa haar wandeltocht langs de Maas beschrijft, minder dan de voorgaande reizen, door een aaneenschakeling van namedropping, een chronologische oneffenheid en herhalingen. Maar alles bij elkaar is Drinkbare rivieren boek waar de bevlogenheid van Phoa van de pagina’s afdruipt en dat aanzet tot nadenken. En hopelijk veel lezers aanzet tot actie.