Een realistisch verhaal zonder wauw-factor

Dit is zo’n boek waar je het van de personages moet hebben: het draait om hen en om hun verhaal, dat verder niet veel meer is dan het dagelijks leven. Vandaar is de manier waarop en hoe dus relevant. Bij mij was het wisselend wat ik daarvan vond. Parker is het hoofdpersonage en ik heb daar wel eens moeite mee gehad. Soms was ze zo irritant, soms was het heel mooi. Ik denk daarom dat het zeker een realistisch boek: dat is menselijk natuurlijk!

Maar er zijn zo veel meer personages. Het is ook mooi om te lezen hoe zij met Parker omgaan, hoe zij om haar heen leven. Stiekem vind ik die bijpersonages veel leuker dan Parker zelf. Misschien is dat zo omdat zij iets te veel centraal staat naar mijn mening en ik vond haar al niet zo geweldig, dus dan is dat hinderlijk.

Om eerlijk te zijn, heb ik de verhaallijn niet zo goed gevolgd. Het beschrijft een beetje een ontwikkeling die Parker doormaakt en het boek bestaat daarom uit veel verschillende scènes. De globale lijn heb ik natuurlijk mee gekregen, maar specifieke dingen vergeet ik weer snel, ook omdat ik bijna twee weken erover heb gedaan om dit boek te lezen (ik las steeds een stukje).

Naast ‘’gewone’’ hoofdstukken vanuit Parkers perspectief, zijn er ook dagboekbrieven aan haar overleden vader. De dagboekbrieven vond ik heel sterk, heel mooi. Ze kwamen alleen wel weinig voor. Misschien is dat juist wat het sterk maakt, maar een of twee keer vaker had ik super leuk gevonden.

Wat jij niet ziet is een veelzijdig boek met veel thema’s. De relatie met anderen, zowel familie, vrienden, liefde als klasgenoten, staat centraal en dat dan vanuit het oogpunt van iemand met een handicap: vandaar dat vertrouwen ook erg belangrijk is. Binnen deze thema’s zijn er nog diepere lagen, zoals rouw, omdat Parkers ouders zijn overleden.

Haar handicap heeft Parker door haar moeder. Bij een auto-ongeluk toen haar moeder achter het stuur zat, overleed haar moeder en Parker verloor haar zicht. Ik had verwacht dat dit meer naar boven zou komen in het verhaal, in plaats van alleen benoemd zou worden. Het is niet niks als je in één klap je moeder en je zicht kwijt bent! Dit was op haar zevende, dus misschien dat dat niet echt speelt, terwijl de dood van haar vader wel nog geen grote rol heeft, maar het is wel de oorzaak van haar handicap..

Eric Lindstrom laat mensen zien dat je ondanks een handicap veel uit het leven kan halen. Parker laat zich niet weerhouden door haar handicap. In veel boeken treden ze in clichés doordat personages misschien stoppen met praten, niet naar school gaan, geen vrienden hebben et cetera. Parker is weer een ander uiterste omdat ze zelfs alleen hardloopt!

Het verhaal is indrukwekkend, het gaat over een heftig onderwerp en het is knap hoe Parker daarmee omgaat en mooi om te lezen. Verder had het bij mij geen wauw-factor, waardoor dit mij niet echt emotioneel heeft geraakt. Het heeft zeker indruk op mij gemaakt; het boek zal me bijblijven, maar dat is ook omdat dit een van de weinige boeken over een blind hoofdpersonage is die ik heb gelezen.

Ik wil nog even opmerken dat ik de kaft heel mooi vind. Ook kan je echt braille voelen. De titel Wat jij niet ziet vind ik mooi, het is een goed gekozen, gelaagde titel die we ook hebben besproken in de leesclub. En waar we toen ook achter kwamen is dat er in braille niet ‘’wat jij niet ziet’’ staat!

Ik denk dat dit je als lezer totaal zal ontgaan, als je niet meedoet aan een leesclub en iemand je er op wijst. Waarom zou je op het idee komen om op te zoeken wat er staat? Je neemt toch gewoon aan dat de titel in braille is gezet? Wat de brailleboodschap dan is, moet je zelf maar opzoeken. Ik vind het in ieder geval een mooie ondertitel!

Conclusie:

Wat jij niet ziet leek me echt een mooi boek over een heftig onderwerp en ik dacht dat ik er ook veel van zou leren. Ik heb er inderdaad veel van geleerd. Het verhaal was ook mooi, maar niet zo super leuk om te lezen: ik kwam er wel moeilijk doorheen, het was erg wisselend. Dit komt door Parker, het hoofdpersonage stond mij niet aan, maar ook omdat het boek gewoon niet die wauw-factor voor mij had. Omdat ik zulke hoge verwachtingen had, is dit boek mij redelijk tegengevallen. Maar het heeft zeker goede punten en ik zou het aanraden als je graag realistische, contemporary boeken leest.