Beyond

‘Beyond’ van Ambrose Ibsen is een intense leeservaring. Het is een spannend horrorverhaal over angst en muziek. En het heeft een van de meest intrigerende antagonisten in het werk van deze auteur (tot nu toe).
Het verhaal is qua thematiek heel anders dan de boeken die ik tot nu toe van Ambrose Ibsen gelezen heb. De spookverhalen van Ibsen zijn geweldig en voor mij heeft hij met ‘Beyond’ hetzelfde niveau behaald. Daarmee bewijst hij zichzelf als een auteur die meer in huis heeft dat schrijven in een genre.
Erich Tellier is een van mijn favoriete personages van Ambrose Ibsen. En dat komt niet alleen door zijn lugubere handelen in het verhaal. Voor mij heeft hij ook een intrigerende semantische betekenis met betrekking tot angst, leven, tijd en het authentieke mens zijn. De auteur heeft met Erich Tellier een meesterlijk angstsymbool geschapen dat voor meerdere uitleg vatbaar is. Klasse!
Daarnaast zijn de verschillende manieren waarop muziek in ‘Beyond’ aan bod komt intrigerend. Muziek is aan de ene kant een verwijzing naar creativiteit, gevoelens en emoties. Het is ook te zien als een vorm van communicatie die gebruik maakt van symbolen, harmonie en structuur om abstracte ideeën over te brengen. Het boek geeft vooral van muziek als communicatie enkele angstaanjagende voorbeelden. Ik heb ook genoten van de aanwezigheid in het verhaal van The Devil’s Trill Sonata van Giuseppe Tartini. Het is het juiste muziekstuk in dit verhaal.
En zo wordt deze lugubere mustread van Ambrose Ibsen een boek dat bewijst dat de auteur over meerdere thema’s kan schrijven. De antagonist uit ‘Beyond’ is een van mijn favoriete personages geworden. En dit gecombineerd met de rol van muziek in het verhaal maakt het tot een gelaagde en intense leeservaring.