Lezersrecensie
Hoe het wél kan
In een middag heb ik ‘Hoe het wel kan’ gelezen. Het is een dun boek dat heerlijk leest. Ook geeft het de nodige aandachtspunten om over na te denken en dat gecombineerd met een enthousiast betoog en anekdotes, maakt het tot een aangename leeservaring.
Rob Jetten heeft een aangename schrijfstijl en dat heeft me verrast, omdat de meeste politieke auteurs een meer zakelijke schrijfstijl hebben. Beeldend, helder en trefzeker weet hij zijn verhaal te vertellen. Enkele thema’s zoals de energiecrisis en de oorlog in Oekraïne worden op een eigen manier benaderd. Dit zorgt er voor dat ‘Hoe het wel kan’ erg prettig is om te lezen voor in politiek geïnteresseerde lezers.
Daarnaast zijn de thema’s die in dit boek worden behandeld heel actueel. Wat de auteur volgens mij goed heeft gedaan is de onderwerpen zoals energie, benaderen vanuit persoonlijke ervaring. Deze anekdotes zijn voor mijn gevoel een prettige afwisseling met de meer theoretische kant van het pleidooi.
Verder waardeer ik het enthousiasme en de actieve geestdrift waarmee de politicus zijn verhaal uiteenzet. Af en toe moest ik daardoor denken aan Thomas van Aquino, de tegenhanger van de actieve houding van Rob Jetten, omdat deze filosoof staat voor een politiek van inactiviteit. Voor hem heeft de politiek de taak om te behouden, waar Jetten voor een politiek actieve houding en ontwikkeling staat.
Voor mij als lezer is het wat te fragmentarisch, maar dat zegt meer over mij dan over het boek. Een voorbeeld daarvan is het thema onderwijs. De auteur zet zijn standpunt helder en duidelijk voor iedereen uiteen. Alleen blijf ik dan met de vraag zitten. Hoe willen de schrijver en zijn partij een evenwicht zien te vinden binnen het onderwijs waarin aan de ene kant informatisering en digitaliswering belangrijk zijn, zonder dat de leerlingen basisvaardigheden als schrijven, hoofdrekenen en lezen inboeten.
En zo wordt ‘Hoe het wel kan’ van Rob Jetten een prettig boek om te lezen. De aangename beeldende schrijfstijl van de auteur is fijn. Daarnaast is de afwisseling tussen anekdote en pleidooi een uitstekende mix voor een aangename leeservaring. Hoewel het voor mij een beetje te beknopt is, geeft het toch stof tot nadenken.
Rob Jetten heeft een aangename schrijfstijl en dat heeft me verrast, omdat de meeste politieke auteurs een meer zakelijke schrijfstijl hebben. Beeldend, helder en trefzeker weet hij zijn verhaal te vertellen. Enkele thema’s zoals de energiecrisis en de oorlog in Oekraïne worden op een eigen manier benaderd. Dit zorgt er voor dat ‘Hoe het wel kan’ erg prettig is om te lezen voor in politiek geïnteresseerde lezers.
Daarnaast zijn de thema’s die in dit boek worden behandeld heel actueel. Wat de auteur volgens mij goed heeft gedaan is de onderwerpen zoals energie, benaderen vanuit persoonlijke ervaring. Deze anekdotes zijn voor mijn gevoel een prettige afwisseling met de meer theoretische kant van het pleidooi.
Verder waardeer ik het enthousiasme en de actieve geestdrift waarmee de politicus zijn verhaal uiteenzet. Af en toe moest ik daardoor denken aan Thomas van Aquino, de tegenhanger van de actieve houding van Rob Jetten, omdat deze filosoof staat voor een politiek van inactiviteit. Voor hem heeft de politiek de taak om te behouden, waar Jetten voor een politiek actieve houding en ontwikkeling staat.
Voor mij als lezer is het wat te fragmentarisch, maar dat zegt meer over mij dan over het boek. Een voorbeeld daarvan is het thema onderwijs. De auteur zet zijn standpunt helder en duidelijk voor iedereen uiteen. Alleen blijf ik dan met de vraag zitten. Hoe willen de schrijver en zijn partij een evenwicht zien te vinden binnen het onderwijs waarin aan de ene kant informatisering en digitaliswering belangrijk zijn, zonder dat de leerlingen basisvaardigheden als schrijven, hoofdrekenen en lezen inboeten.
En zo wordt ‘Hoe het wel kan’ van Rob Jetten een prettig boek om te lezen. De aangename beeldende schrijfstijl van de auteur is fijn. Daarnaast is de afwisseling tussen anekdote en pleidooi een uitstekende mix voor een aangename leeservaring. Hoewel het voor mij een beetje te beknopt is, geeft het toch stof tot nadenken.
1
Reageer op deze recensie