Jachtmes & Kruidenthee

‘Jachtmes en Kruidenthee’ van Roselynd Randolph laat precies zien wat ik graag zie in een boek en waarom ik haar werk graag lees. In de eerste plaats is het een spannende en meeslpende coming of age urban fantasy, die gaat over wezen, zorg en natuur.
Om te beginnen ben ik fan van de taal van Roselynd Randolph. Er zit namelijk een afwisseling tussen de beeldende manier van schrijven, waarmee ze het verhaal aan de lezer laat zien en een meer lyrisch taalgebruik. Een voorbeeld van dit poëtische zin is deze:

Het water in de waterkoker danste een woest ballet. (p.39)

Alliteratie en assonantie worden hier gecombineerd met een personificatie. Hoewel deze zin voor meerdere uitleg vatbaar is door de gevarieerde betekenis van het woord woest, als wild of boos, is het in mijn ervaring niet storend.

In ‘Jachtmes en Kruidenthee’ komen de verschillende betekenissen van het woord natuur samen. Dat zorgt niet alleen voor een evenwichtig geheel, het geeft het verhaal ook de nodige diepgang.
Allereerst is er de betekenis van natuur als universum, alle verschijnselen van de fysieke wereld en de wetten die haar besturen. Voor mijn gevoel laat het werk van deze schrijfster een eigen metafysica zien. Net als in haar vorige boeken laat de auteur zien dat er achter de werkelijkheid zoals wij die meestal waarnemen iets heel anders schuil kan gaan. Deze mustread laat zien dat de wetenschap niet alles kan verklaren waardoor er ruimte ontstaat voor het fantastische.
Dan kan natuur ook verwijzen naar de wereld om ons heen zonder menselijke invloed. De beschrijvingen die worden gegeven van de bomen en de bossen zijn erg herkenbaar en treffend. ‘Jachtmes en Kruidenthee’ heb ik veel in de vrije natuur gelezen. Dat heeft misschien de ervaring versterkt.
En natuur kan verwijzen naar karakter of aard. Ook hier weet Randolph de lezer te raken met de ontwikkeling die Laura en Martijn doormaken. Voor beiden geldt dat hun thematiek hetzelfde is en toch is hun ontwikkeling heel verschillend. Daarbij heb ik vooral genoten van het proces dat Martijn doormaakt, omdat zijn groei net iets meer authenticiteit aan hem geeft.

Het verhaal is in mijn ervaring toegankelijke humoristische urban fantasy dat de lezer een geweldige leeservaring geeft. Alleen wordt het verhaal zo voor mijn gevoel ook tekort gedaan omdat er ook een gelaagdheid zit in wat deze pageturner laat zien aan de lezer.
Deze heeft voor mij te maken met het volgende. Voor mij gaat het boek over de volgende onderwerpen: zorg, wezen en natuur.
Op een diverse manier komen deze thema’s terug in het verhaal. Een voorbeeld hiervan is het zorgzame karakter van Martijn en de betrokkenheid die hij laat zien bij mensen die hem dierbaar zijn. Daarmee blijft hij dicht bij zichzelf. En wat Randolph echt geweldig heeft gedaan is zijn ontwikkeling beschrijven tot een eenheid van een tegenstelling. Dat maakt hem net als Tim een stuk complexer en daardoor meer realistisch.

Vervolgens is er weer de beheerste dubbelzinnigheid waarmee het woord wezen als thema dient. Zowel letterlijk als figuurlijk komt het terug op een fantasierijke manier die de lezer verrast en nieuwsgierig maakt. Vooral een personage intrigeert enorm en omdat hij de ongetemde natuur, vruchtbaarheid en instinct symboliseert op een sympathieke wijze wil ik de auteur een compliment maken voor zijn aanwezigheid in ‘Jachtmes en Kruidenthee’.
En zo wordt het nieuwe boek van Roselynd Randolph haar beste boek tot nu toe. Naast haar sympathieke en realistische hoofdpersonages, laat ze in deze pageturner haar taalbeheersing zien waarmee ze in een meeslepende urban fantasy haar lezers een boodschap meegeeft over natuur, zorg en wezen. Daarom ben ik een fan.