De Handjeklapmachine

Is ‘De Handjeklapmachine’ van Johan Klein Haneveld een aanstaande klassieker? Met deze vraag in mijn hoofd begon ik de nieuwe verhalenbundel met metafysische mysteries te lezen.
Om te beginnen zijn deze verhalen op een creatief intrigerende manier met elkaar verweven zodat er een mozaïekroman ontstaat. Deze techniek versterkt de eenheid van de verhalen en zorgt in combinatie met de hoofdpersoon voor een evenwichtige en uitgebalanceerd boek. De illustraties van Gidion van de Swaluw zijn een verrijking, omdat ze steeds op de juiste manier het verontrustende, het grimmige of het punt van bewustwording aangeven.
De verhalen zijn spannend en verassend. Vooral het verhaal ‘In spin’ heeft een twist die mij echt kippenvel heeft bezorgd. Verder is het een spannend en meeslepend verhaal dat mij vanaf het eerste woord tot het laatste in zijn greep had. De connectie met een ander verhaal in de bundel is glashelder.
Ook Anthonie Wander is een geweldig hoofdpersonage. Het duo van mijn favoriete paranormale onderzoekers (dr. John Silence van Algernon Blackwood en Thomas Carnacki van William Hope Hodgson) is nu een trio geworden. Anthonie is een natuurkundige die onderzoek naar folklore en daarbij geconfronteerd wordt met enkele spannende, mysterieuze zaken. Wat hem sympathiek maakt is zijn kwetsbaarheid. Hij is niet zo onverschrokken als John Silence of doortastend als Thomas Carnacki. En juist dat maakt de hoofdpersoon van ‘De Handjeklapmachine’ zo sympathiek.
Daarnaast is de ironische humor van Klein Haneveld geweldig. Dat vormt een evenwicht met de grimmige en soms best heftige gebeurtenissen in de verhalen. Het zorgt er voor dat de bundel toegankelijk is voor een breed lezerspubliek.
En zo wordt ‘De Handjeklapmachine’ een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van deze meesterlijke verhalenverteller. De creatieve opbouw met prachtige illustraties vol spannende verhalen introduceert een nieuwe paranormaal onderzoeker, die zich kan meten met enkele namen uit de klassiekers. Een klassieker in de wording? JAZEKER!