Sharkwater Beach: ideale antagonist

Het lezen van ‘Sharkwater Beach’ van Tim Meyer is als het vinden van een oester met een donkere parel. Het is niet alleen een geweldig en toegankelijk, spannend verhaal om te lezen, maar heeft in mijn ervaring ook de diepgang en de actuele thema’s die nodig zijn om literatuur genoemd te worden.
Door de schrijfstijl van Tim Meyer en de thema’s in het verhaal moest ik sterk denken aan het werk van Thomas Thiemeyer. In de boeken van beide schrijvers staat een metafysisch aspect van de natuur centraal, met het verschil dat Meyer meer literair schrijft en Thiemeyer avontuurlijk. Hoe zo?
In de eerste plaats vanwege de haai (Ocean Queen) die om verschillende redenen eng. Om te beginnen is dat het gigantische formaat van het beest, waardoor zij letterlijk al angstaanjagend is. Wat Meyer uitstekend heeft gedaan is het dier bewustzijn geven, waardoor het in staat is om keuzes te maken. En dit alles wordt nog eens versterkt door het gegeven dat het een buitenaardse levensvorm is. Deze drie aspecten gezamenlijk maken het wezen tot een gruwelijk monster, een ideale antagonist en vanwege de meerduidigheid literair
De haai verwijst voor mijn gevoel ook naar de ontwikkeling van de hoofdpersoon. Zij heeft in het verleden een relatie gehad met Neil. Dat is op een vervelende manier beëindigd. Jill gaat in op de uitnodiging van Neil en daardoor wordt ze opnieuw geconfronteerd met het ‘monster’, waarmee ik de negatieve emoties bedoel, waar ze mee zit na haar verhouding met Neil. De held van het verhaal zit met een psychologisch ‘monster’ en gaat op zoek naar een monster. Dat geeft het voor mij een heerlijke ironie!
Het thema van het boek doet denken aan de terrasofie van Friederich Nietzsche. Deze filosoof schreef dat de aarde ziek is en deze ziekte mens heet. Met deze gedachte in het achterhoofd wordt hoofdstuk zestien een reactie van de auteur op de Duitse filosoof en dat is luguber en beeldend sterk.
Qua metafysica zijn er verschillende verbanden te leggen met de gedachten van Martin Heidegger. Door de ontwikkelingen in ‘Sharkwater Beach’ tegen de tegenstellingen schijn – werkelijkheid en denken - behoren te leggen, krijgt het verhaal ook een ontologische inslag. Bijvoorbeeld Jill lijkt een hele zelfverzekerde vrouw te zijn in het begin, maar is in werkelijkheid diep gekwetst. Vervolgens denkt zij te maken te hebben met een haai en verwacht zij een onderzoek te kunnen doen naar behoren, maar dat loopt anders en ook daarom is deze pageturner eng. Het behoren van de Ha’ La ‘Ra, oftewel de haai botst met het denken van Jill en enkele andere personages.
Dus kom ik tot de conclusie dat ‘Sharkwater Beach’ literaire horror is, vanwege de diepere betekenislaag, die zowel metafysisch als ontologisch te interpreteren is. Dit boek bewijst dat lezers nog veel mogen verwachten van Tim Meyer! #sharkwaterbeach #timmeyer #severedpress