Lezersrecensie
Schitterend verhaal met geweldige ontknoping
In “De affaire Baselsteyn” vertelt Marcus Voorhuys over de zoektocht naar een gestolen schilderij.
Philip is enig kind en kent een beetje een vreemde opvoeding. Als hij twaalf is mag hij een geschenk kiezen. Hij kiest een schilderij waarop een dame, die wel wat op zijn moeder lijkt, afgebeeld staat. Het schilderij is al jaren familiebezit, maar nu verhuist het naar zijn kamer. Daar blijft het echter niet al te lang hangen. Een inbreker is uit op het schilderij en bij een handgemeen tussen Philip en de inbreker valt een dodelijk schot. Moeder overleeft het niet en vader kwijnt weg van verdriet. En Philip? Die heeft sinds dan maar een queeste: het gestolen schilderij terugvinden. Zelfs als WOII uitbreekt en hij als kunstkenner aan het werk is.
Marcus Voorhuys heeft van dit verhaal een heel aangrijpend verhaal gemaakt. Ondanks alle pogingen die Philip onderneemt om gelukkig te zijn, is er maar één ding dat hem gelukkig kan maken; het gestolen schilderij. En dat weet de schrijver op een zeer mooie manier te vertellen. Vele fragmenten worden gedetailleerd beschreven waardoor je als lezer een,perfect beeld krijg van de locatie en de gebeurtenis. Ook de gevoelens komen tot uiting. Het voortdurende schuldgevoel van Philip, de strijd tussen de kunsthandelaars, de wroeging van Ossevorth, de opluchting wanneer blijkt dat er nog een kans is dat het schilderij nog ergens rondzwerft, … Ook de spanning wordt mooi opgebouwd en elke keer wanneer je denkt dat de ontknoping nabij is, komt er toch weer een moment van ontgoocheling, om vervolgens weer langzaam op te bouwen naar een nieuw moment van hoop. Ook de personages zijn goed gevonden en de auteur werkt met veel tegenpolen. Philip en Viktor, de ene bedeesd en met maar één doel, de ander onbevreesd en steeds op zoek naar andere uitdagingen. Stiekem slaagt hij er ook in Philip in onverwachte situaties te betrekke. Philip en Margot die, ondanks hun duidelijk verschillende afkomst elkaar overduidelijk graag zien maar ook kunnen loslaten omdat hun doelen tegenstrijdig zijn. Ook de rol van de dorpspastoor is een mooi voorbeeld van de doordachte personages, begaan met zijn bewoners en dus al eens een oogje kunnen toeknijpen wanneer ze niet helemaal het juiste pad bewandelen.
Eindconclusie is dat Marcus Voorhuys me aangenaam verrast heeft met het verhaal en ik graag uitkijk naar nieuw werk van deze auteur.
Philip is enig kind en kent een beetje een vreemde opvoeding. Als hij twaalf is mag hij een geschenk kiezen. Hij kiest een schilderij waarop een dame, die wel wat op zijn moeder lijkt, afgebeeld staat. Het schilderij is al jaren familiebezit, maar nu verhuist het naar zijn kamer. Daar blijft het echter niet al te lang hangen. Een inbreker is uit op het schilderij en bij een handgemeen tussen Philip en de inbreker valt een dodelijk schot. Moeder overleeft het niet en vader kwijnt weg van verdriet. En Philip? Die heeft sinds dan maar een queeste: het gestolen schilderij terugvinden. Zelfs als WOII uitbreekt en hij als kunstkenner aan het werk is.
Marcus Voorhuys heeft van dit verhaal een heel aangrijpend verhaal gemaakt. Ondanks alle pogingen die Philip onderneemt om gelukkig te zijn, is er maar één ding dat hem gelukkig kan maken; het gestolen schilderij. En dat weet de schrijver op een zeer mooie manier te vertellen. Vele fragmenten worden gedetailleerd beschreven waardoor je als lezer een,perfect beeld krijg van de locatie en de gebeurtenis. Ook de gevoelens komen tot uiting. Het voortdurende schuldgevoel van Philip, de strijd tussen de kunsthandelaars, de wroeging van Ossevorth, de opluchting wanneer blijkt dat er nog een kans is dat het schilderij nog ergens rondzwerft, … Ook de spanning wordt mooi opgebouwd en elke keer wanneer je denkt dat de ontknoping nabij is, komt er toch weer een moment van ontgoocheling, om vervolgens weer langzaam op te bouwen naar een nieuw moment van hoop. Ook de personages zijn goed gevonden en de auteur werkt met veel tegenpolen. Philip en Viktor, de ene bedeesd en met maar één doel, de ander onbevreesd en steeds op zoek naar andere uitdagingen. Stiekem slaagt hij er ook in Philip in onverwachte situaties te betrekke. Philip en Margot die, ondanks hun duidelijk verschillende afkomst elkaar overduidelijk graag zien maar ook kunnen loslaten omdat hun doelen tegenstrijdig zijn. Ook de rol van de dorpspastoor is een mooi voorbeeld van de doordachte personages, begaan met zijn bewoners en dus al eens een oogje kunnen toeknijpen wanneer ze niet helemaal het juiste pad bewandelen.
Eindconclusie is dat Marcus Voorhuys me aangenaam verrast heeft met het verhaal en ik graag uitkijk naar nieuw werk van deze auteur.
1
Reageer op deze recensie