Liftend naar Boedapest.

Na “Limonade met pulp”, een boek dat toch wel enige doorzetting vroeg, schreef Niels Ban Droogenbroeck nu “Asfalt” en het moet gezegd worden: Niels heeft geleerd uit de reacties op zijn eerste werk en levert nu een vlot leesbaar verhaal af met een bijzonder einde.
We maken kennis met Stef en Do die tijdens hun laatste vakantieweken het lumineuze idee krijgen hun vriend, het lief van Do, Dennis te gaan bezoeken in Boedapest waar hij als uitwisselingsstudent een jaartje verblijft. Om geld te besparen ondernemen ze, totaal onvoorbereid, hun tocht al liftend. Geen alledaags iets en tijdens hun tocht komen ze dan ook in contact met allerlei soorten mensen.
Ondertussen lezen we ook het verhaal van Jules en Yassine, twee vrienden die elkaar door en door kennen. Of dat denkt Jules toch. Ook zij ondernemen de tocht naar Boedapest al liftend en op verzoek van Jules doen ze dit zonder hun smartphone. Hij wil wel alle stappen vast leggen met zijn camera en later tijdens het schooljaar de beelden verwerken in zijn project voor school. Ook zij ontmoeten een pak mensen op hun tocht.
Twee keer een bijzonder avontuur. Hoe zullen deze reizen aflopen?
De verhaallijnen lijken op het eerst zicht simpel en weinig boeiend, toch voor iemand die zelf niet van liften houdt. Maar Niels van Droogenbroeck heeft deze keer een veel beter gestructureerd geheel gemaakt van zijn verhaal. Het blijft boeiend en ik had het deze keer dan ook moeilijk om het verhaal weg te leggen. De sfeer is bijzonder, op de beide reizen. Je voelt dat er elk moment iets te gebeuren staat, maar je weet niet goed wat de auteur in petto heeft. En dan, bam, weet hij je te verrassen met … Maar dat kan ik natuurlijk in deze recensie niet verklappen, dat moet je zelf lezen!