Een zwaar kaliber, maar het lezen waard.

In Mykene vertelt Jacqueline Zirkzee het verhaal van de zussen Klytemnestra en Helena, dochters van Sparta.
Het is geen vanzelfsprekend verhaal, Klytemnestra en Helena zijn dan ook geen doorsnee personages maar figuren uit de Griekse mythologie. Klytemnestra huwt met Agamemnon en haar zus Helena is het personage dat iedereen doet denken aan de slag om Troje die beslecht werd met het Trojaanse paard. Alleen kiest Jacqueline Zirkzee er bewust voor om de goden en helden die in de verzen van Homerus ter sprake komen weg te laten uit het verhaal. Ze maakt van de zussen gewoon mensen van vlees en bloed. En dat levert een net iets ander verhaal op dan we gewoon zijn.
Om beurten krijgen we een hoofdstuk vanuit het standpunt van Klytemnestra, Helena en Agamemnon, de drie hoofdpersonages. Soms belichten zij dezelfde gebeurtenis vanuit hun standpunt, in andere gevallen kaarten zij een nieuwe gebeurtenis aan waarover de andere personages dan ook weer hun visie laten schijnen. Dat maakt de eerder zware inhoud van het verhaal toch enigszins leesbaar waardoor het toch lukt enkele hoofdstukken opeenvolgend te lezen. Maar zeker dan blijft het een kwestie van aandachtig blijven en niet te willen overhaasten. Want naast de drie hoofdpersonages duiken er heel wat nevenpersonages op, die ook hun rol hebben in het gebeuren maar het niet altijd overzichtelijk houden, zeker omdat hun namen soms wel herkenbaar zijn, maar vaker minder gebruikelijk en niet alledaags zijn. Ik kan me voorstellen dat sommige lezers hierop zouden afhaken.
Voor mij mag dit boek gerust een plaats krijgen naast de boeken de Stephen Fry o.a. over dit onderwerp geschreven heeft.