Lezersrecensie
Aangename kennismaking
Van Vera van Beers las ik voor een Boekenreizigers Leesclub het boek “Blauwe tranen”. Het was een aangename kennismaking met deze auteur.
Misdaadjournaliste Iris Blom is Nederland ontvlucht omdat zijzelf en haar naasten bedreigd worden. Ze woont nu op Curaçao en neemt daar haar job als misdaadjournaliste terug op. Dat loopt echter niet van een leien dakje en al snel staat ze in voor de rubriek sport en cultuur. Voor deze rubriek mag ze een reportage maken over de Blue Girls, een razend populaire groep. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is dan het zoveelste optreden van de groep. Hun roadie verdwijnt spoorloos. En ze zijn betrokken bij andere duistere geheimen die op het eiland plaats vinden. Iris kan het speuren en laten en gaat op onderzoek uit. En dan is er nog de goed uitziende Hugo, die Iris helemaal weet in te palmen. Als dat maar goed komt.
Hoewel “Blauwe tranen” niet het debuut van Vera van Beers is, was het voor mij wel de eerste kennismaking met deze auteur. En deze is me wel bevallen.
Het verhaal lijkt eerst traag op gang te komen en sommige overgangen lijken losse draadjes waarvan je denkt; waarom spring het verhaal nu plots naar dit? Maar later blijkt dat er toch een link te vinden is en dat de zijsprongen een doel hebben, en dus krijg je steeds meer plezier in het lezen van het verhaal. Is dit een bewuste keuze van de auteur of is dit enkel een aanvoelen? Feit is dat het werkt en dat je hierdoor uitgedaagd wordt om zelf mee te denken, verbanden te zoeken en te speculeren over … En dat is toch waarvoor je als lezer een boek ter hand neemt.
Een reden om ook eens te gaan snuisteren op de webpagina van deze auteur. Daar verrast ze met meer kleine schrijfsels die zeker als tussendoortje kunnen bekoren.
Misdaadjournaliste Iris Blom is Nederland ontvlucht omdat zijzelf en haar naasten bedreigd worden. Ze woont nu op Curaçao en neemt daar haar job als misdaadjournaliste terug op. Dat loopt echter niet van een leien dakje en al snel staat ze in voor de rubriek sport en cultuur. Voor deze rubriek mag ze een reportage maken over de Blue Girls, een razend populaire groep. Al snel blijkt dat er meer aan de hand is dan het zoveelste optreden van de groep. Hun roadie verdwijnt spoorloos. En ze zijn betrokken bij andere duistere geheimen die op het eiland plaats vinden. Iris kan het speuren en laten en gaat op onderzoek uit. En dan is er nog de goed uitziende Hugo, die Iris helemaal weet in te palmen. Als dat maar goed komt.
Hoewel “Blauwe tranen” niet het debuut van Vera van Beers is, was het voor mij wel de eerste kennismaking met deze auteur. En deze is me wel bevallen.
Het verhaal lijkt eerst traag op gang te komen en sommige overgangen lijken losse draadjes waarvan je denkt; waarom spring het verhaal nu plots naar dit? Maar later blijkt dat er toch een link te vinden is en dat de zijsprongen een doel hebben, en dus krijg je steeds meer plezier in het lezen van het verhaal. Is dit een bewuste keuze van de auteur of is dit enkel een aanvoelen? Feit is dat het werkt en dat je hierdoor uitgedaagd wordt om zelf mee te denken, verbanden te zoeken en te speculeren over … En dat is toch waarvoor je als lezer een boek ter hand neemt.
Een reden om ook eens te gaan snuisteren op de webpagina van deze auteur. Daar verrast ze met meer kleine schrijfsels die zeker als tussendoortje kunnen bekoren.
1
Reageer op deze recensie