Een boek dat je aandacht vraagt.

Met “Als de dag breekt” heeft Lars de Brabander zogenaamd een boek geschreven dat je op een dag uitleest, want het zou op één dag geschreven zijn. Beetje naïef om dat te geloven, maar het boek gaat wel over een specifieke dag uit het leven van Sylvia.
Sylvio, een ex-slaaf, is arm en woont in een afgelegen gebied. De droogte teistert het gebied en zijn vrouw Pancha vraagt hem om dringend water te gaan halen in de stad. Pacho is van mening dat het niet nodig is, want volgens hem zal er kortelings noodweer uitbreken. Toch gaat hij op weg. Een vreemde reis waarin Sylvio onder andere zijn broers bezoekt, maar ook een “te mooi” voorstel krijgt.
Zoals ik al eerder gemerkt heb, zijn de boeken van Lars de Brabander voor mij vaak kwelduivels. Ik wil niet zeggen dat Lars geen goed auteur is, maar vaak geraak ik ergens in het verhaal de draad kwijt en kan ik niet terug op het goede spoor komen. Ook deze keer weet ik niet goed wat ik aan moet met het verhaal. Enerzijds is er het historische aspect van de landen zoals Venezuela, Curaçao, de politieke onrust die er heerst enkele jaren na het officieel opheffen van de slavernij, waaraan Lars zijn verhaal vastknoopt. Anderzijds is er de tweestrijd die Sylvio kwelt. Zijn relatie is niet zo goed en hij ligt met iedereen in conflict terwijl hij vooral probeert het goede te doen. En dat probeert de auteur in een verhaal te gieten. En deze combinatie voelt bij mij eerder geforceerd aan. Het lijkt soms een van de hak op de tak springen en chaotisch.
En dan ben ik telkens weer blij dat ik heb doorgezet en het boek heb uitgelezen. Mede dankzij de vragen en de antwoorden erop door de collega’s van de Boekenreizigers Leesclub krijg ik uiteindelijk toch een duidelijker beeld van het verhaal.