Is er bij een moord niet altijd iemand schuldig?

Via de Boekenreizigers Leesclub maakte ik kennis met het boek “Moord door schuld” geschreven door Robert van Oirschot, voor de auteur niet zijn debuut, maar wel zijn eerste thriller.
Natascha Kantelberg, rechercheur bij de Regionale Eenheid Amsterdam wordt geconfronteerd met twee op zich gruwelijke moorden. Als snel is duidelijk dat de dader in het drugsmilieu moet gezocht worden. Wanneer de politiek zich gaat bemoeien met de zaak, wordt duidelijk dat het team vooral achter de drugscrimineel Lambrechts aanmoet. Natascha is echter niet overtuigd van zijn betrokkenheid. Wanneer er binnen haar privé-sfeer dan een dramatische situatie voordoet, komt haar beroepsethiek in gedrang. Moet ze doorgaan met haar onderzoek of haakt ze beter af?
Op zich is dit boek geen traditionele thriller. Ok, het is een whodunit, maar er steek veel meer achter het verhaal dan op het eerste zicht te verwachten is. Van naaldje tot draadje krijg je de werkwijze van het politieteam te verwerken. De druk van de bazen, maar ook van buitenaf, die de normale gang van zaken verstoort. Verder zie ik in de verhaal een aanklacht aan de bemoeizucht van de politiek, die jammerlijk genoeg ook vaak in het echte leven een rol speelt. Worden gebeurtenissen vaak niet zo verdraait dat diegene die men verdacht wil maken, ook werkelijk in de problemen komen. En zelfs als ze niet zuiver op de graat zijn, mag dat niet de manier zijn waarmee een moderne maatschappij problemen probeert op te lossen. Iemand is onschuldig zolang zijn of haar schuld niet bewezen is!
Tevens is het verhaal een staaltje van emotionele beïnvloeding. De persoonlijke betrokkenheid van Natascha wordt zo beeldend en emotioneel verwoord dat je als lezer niet anders kan dan voor honderd procent meeleven met het personage. En hoewel dat niet meer dan logisch is, zouden de emoties van Natascha niet mogen doorwegen in haar job. Hierin heeft de auteur een mooi evenwicht gevonden.