Boek met een dubbel gevoel.

Met de Boekenreizigers Leesclub lazen we “Straatvegers van Londen” geschreven door Alieke Verburg.
William Mitchell Lancaster verliest zijn job als leerkracht en keert terug naar Londen. Inwonend bij zijn tante, waar ook zijn zus reeds jaren woont, gaat hij op zoek naar een nieuwe opdracht in het onderwijs. Maar wanneer hij die niet vindt, gaat hij aan de slag in een bar. Daar leert hij nieuwe vrienden kennen, zowel vrienden met goede bedoelingen als vrienden die het niet zo nauw nemen met de wet. Van die laatste soort is William Brooks. Hij overtuigt Mitchell om voor hem te komen werken. Gedreven door het geldtekort, gaat Mitchell in op het voorstel. Maar weet hij wel goed waar hij aan begonnen is?
De duistere cover van het boek, laat je al onmiddellijk vermoeden dat het beroep van straatveger uit de titel niet al te letterlijk moet genomen worden, maar eerder iets te maken heeft met duistere praktijken. En dat blijkt ook al snel.
Na een eerder rustige inleiding, komt het verhaal langzaam op gang. Beetje bij beetje brengt de auteur meer spanning in het verhaal. Naar mijn aanvoelen, kon het wel iets sneller, maar dat wordt wel ruimschoots goedgemaakt wanneer het verhaal vordert. Toch blijft het altijd een beetje mysterieus en ik vermoed dat ik, zelfs na het beëindigen van het boek, niet alles heb meegekregen. De verwarring komt voor een stuk uit de vele personages, waarbij twee hoofdpersonages dan ook dezelfde voornaam blijken te hebben. Ok, de auteur zal bij William Mitchell vaak alleen de tweede voornaam gebruiken, maar toch was het soms moeilijk te volgen. Ook zit er iets in de verhaallijn dat vreemd aanvoelde. Sommige gebeurtenissen gaan plots zeer snel en andere delen lijken dan weer aan te slepen en geven je het gevoel dat de auteur niet goed wist waar ze met die verhaallijn naar toe wou.
Al bij al wel een leuk verhaal, maar mijn gevoelens zijn zeer gemengd.