IK mis concrete SPANNING in deze thriller

Het verhaal “Moederliefde” dat door Femmy ten Cate geschreven werd geeft ons wel een bijzondere kijk op de titel.
Lenny/Leen is door zijn moeder opgesloten om na te denken over zijn leven en de zin van zijn bestaan. Lenny is enige zoon en zijn moeder werd in haar jeugd al snel ingezet voor de zorg van haar jongere zusje. Deze overbezorgde moeder is een van de redenen dat slenter niet zo’n fijne jeugd kent. Wanneer Lenny eindelijk besluit om toch een keer opstandig te zijn in zijn jonge leven, leidt, onvrijwillig, tot de dood van het dochtertje van zijn tante Agaath. Het schuldgevoel bij Lenny en zijn ouders maakt dat Kenny meer en meer in de armen van tante Agaath wordt gedreven. Tot ergernis van zijn ouders, vooral zijn moeder, maakt dit de afstand tussen Leen, zo laat Lenny zich noemen, en zijn ouders steeds groter. Welke levensles wil zijn (psychopatisch?) moeder aan Lenny meegeven door hem op te sluiten?
Na een eerste lezing is dit verhaal toch wel zeer bijzonder en heeft het weinig met de titel “Moederliefde” te maken. Welke moeder sluit haar eigen kind op in een kelder om na te denken over het verleden en de toekomst van het kind? Bijkomende gedachte: Welke vader laat een dergelijke gruwelijkheid ten aanzien van zijn kind toe?
Femmy ten Cate brengt een enigszins verwarrend verhaal. De lezer blijft lange tijd in het ongewisse over de bedoeling van de opsluiting, en als ik eerlijk moet antwoorden blijft het nog steeds een raadsel voor mij wat de auteur met dit verhaal wil bereiken. Het verhaal wordt o.a. bij Hebban in de categorie thriller geplaatst en dat is voor mij niet echt terecht. De actie blijft vrij beperkt en spanning, buiten de vraag waarom Lenny/Leen opgesloten wordt door zijn moeder, blijft spanning in dit verhaal ver te zoeken. Ook wat leesplezier betreft, was ik niet onder de indruk van het verhaal. Het is een mooie opsomming van gebeurtenissen, de ene al wat boeiender dan de andere, uit het leven van Lenny. Maar het “wauw-gevoel” kwam nooit tot uiting. Anderzijds heb ik ook nooit verder gelezen met het gevoel van “laat dit verhaal snel klaar zijn”.
Bij dit boek dus een dubbel gevoel waarbij ik echter niet verder kom dan drie sterren.