Een boek voor wie van een uitdaging en verrassing houdt!

In zijn nieuwste boek “De Vergruizer” neemt Alexander Olbrechts ons mee in het leven van de Vergruizer die in opdracht, in ruil voor grote sommen geld, mensen het leven ontneemt.
In dit boek horen we de Vergruizer vertellen over het verloop van drie cases: De Magnaat, De Staatsman en De Veteraan.
De Vergruizer gaat echt niet lichtzinnig te werk. Pas na een lange tijd van uitgekiende voorbereiding, zoekt de Vergruizer de slachtoffers op om de case af te ronden. Iedereen meent de Vergruizer te kennen, maar slechts enkele mensen weten wie er achter de latexmaskers, een vaste onderdeel van de vermomming van de Vergruizer, schuil gaat. De Vergruizer is een eenzaat, die veel mensen binnen het milieu kent, maar slechts weinig lijntjes echt openhoudt. Techguy, een digitale freak, lijkt de enige die hem bij zijn acties ondersteunt. Verder zorgt de Vergruizer zelf voor alle wapens en beschermende en camouflerende kledij onder het motto “Wat je zelf doet, doe je meestal beter”.
Ook deze keer weet Alexander weer een spannend verhaal te creëren. Het gegeven dat het boek verteld wordt door het hoofdpersonage om aan zijn geliefde te vertellen waarom de band verbroken is, geeft het verhaal een bijzonder tintje. Je krijgt op die manier een soort van intieme inkijk in het leven van het hoofdpersonage.
Het verhaal is opgedeeld in drie grote stukken die chronologisch op elkaar aansluiten. Voor wie het verhaal iets te gewelddadig aanvoelt, de Vergruizer gaat wel drastisch te werk en kijkt niet op een slachtoffer meer, kan dit een mooie manier zijn om het boek even aan de kant te leggen na elk deel. Om daarna weer naar het verhaal terug te keren. De auteur steekt in elk deel genoeg verwijzingen naar het vorige, zodat je ook dan de verhaallijn nog perfect kan volgen.
Ook nog even aangeven dat Alexander Olbrechts er goed in geslaagd is mij op het verkeerde been te zetten.