Een beklemmende wereld waarin paranoia troef is

In deze voortreffelijke SF-novelle in de Splinters-reeks van Quasis luidt de centrale zin ‘Niets veranderde, toch was tegelijkertijd niets hetzelfde meer.’ Op basis van deze boeiende premisse waar de paranoia Philip K. Dickiaans afdruipt, construeert Anthonie Holslag vaardig een beklemmende wereld waarin niets is wat het lijkt.


Egbert ondervraagt als Wetsdienaar beschuldigden. Vaak gaat het om terroristen. Hij moet bekentenissen zien los te wrikken. Geen ondervragingstechniek is hem vreemd. Hij straalt feilloos autoriteit uit. Waar nodig creëert hij vertrouwdheid. In de kille verhoorruimte waar een televisiescherm voortdurend onheilsberichten braakt, kent hij zijn gelijke niet. En toch … En toch is er iets grondig mis, voelt Egbert. Heeft hij Vera, die hij nu voor zich heeft, niet al eens ondervraagd? En op net dezelfde manier?


In een maatschappij waarin mensenrechten nog slechts een verzinsel zijn, ontdekt Egbert langzaam de verschrikkelijke waarheid. Anthonie Holslag trekt je meteen mee het verhaal in. Hij beheerst de kunst met sobere maar trefzekere zinnen een hele wereld op te roepen. Zijn plot is goed doordacht. Van deze auteur wil ik beslist meer lezen.