Prachtig thema in een gewone jas

De debuutroman 'Voorbij, voorbij' van Clairy Polak gaat over de (bijna) alles verwoestende ziekte Alzheimer. Het boek is gebaseerd op Polaks eigen ervaringen (haar overleden man had Alzheimer) maar in een fictief jasje gegoten.

Leo en Judith hebben 25 jaar lang een nagenoeg symbiotische relatie totdat Leo gediagnosticeerd wordt met Alzheimer. De ziekte verwart hun beider leven. Leo's levensgeschiedenis vervaagt stukje bij beetje. Judith probeert hardnekkig hun levens in stand te houden, zichtbaar te houden. Tegelijkertijd doet ze er alles aan om een toekomst te blijven zien.

Qua schrijfstijl is het boek niet slecht, alleen lijkt het na de eerste hoofdstukken af te vlakken. De emotie verdwijnt enigszins waardoor het minder boeit om door te lezen.
Misschien is 'Voorbij, voorbij' meer een autobiografie geworden dan de bedoeling was. Als Polak het fictieve element anders had gebruikt, had ze meer verrassende elementen en wendingen aan het verhaal kunnen geven. Dit geldt bijvoorbeeld voor het plot; dat blijft nu wat slap zweven tussen de Zwitserse Alpen.

Jammer dat zo'n prachtig thema als Alzheimer dat voor velen herkenbaar is in een gewone, beetje alledaagse jas is gestoken.