Lezersrecensie
Interessante psychologische thriller en debuut
Toevallig zat ik zonder thrillers en werd de aandacht getrokken door dag en nacht van Romy Hausmann en ook haar tweede boek slapeloos.
De twee titels en de cover gaf mij eigenlijk al een beetje horror-achtig gevoel. Nu is het geen horror maar wel het is een psychologische roman.
Het verhaal wordt verteld door meerdere personen. Lena en Hannah nemen het merendeel van het verhaal voor hun rekening. Waarbij Hannah een 13 jarig meisje is wat het syndroom van Asperger heeft. Ze vertelt het verhaal erg droog en nuchter. Ik vind dat de originele titel Liebes kind beter bij het verhaal passen.
Het verhaal gaat over een familie die in afzondering leeft in de bossen op de grens van zuid Duitsland en Tsjechië. De moeder Lena is dat niet vrijwillig. Lena is als 23 jarige 14 jaar geleden ontvoert. De ontvoerder houdt haar en het gezin in afzondering van de buitenwereld. Hij terroriseert zijn gezin. Alles moet op uur en tijd , zelfs urineren moet op vast tijdstippen. Anders worden er strafmaatregelen getroffen. "Dit is geen armband, maar dit zijn handboeien"zegt Lena tegen Hannah.
In begin van het verhaal is Lena met de twee kinderen ontsnapt. Tijdens de ontsnapping zijn ze bij een ongeluk betrokken geraakt en ligt Lena in het ziekenhuis.
Het verhaal leest vlot is eenvoudig geschreven. Het is niet echt spannend tot de ontknoping. De nieuwsgierigheid laat je verder lezen.
Het verhaal wordt langzaam onthult door de vertellers. Bij een gewone thriller weet je wat er gebeurt is, maar niet wie en waarom. Hier wordt het wat pas in stappen verteld en het waarom en wie wordt pas in het plot duidelijk. En daarbij zijn er ook nog een paar plot twists.
Het verhaal deed mij erg denken aan Hars van Ane Riel. De elementen zijn in Hars sterker omdat het kind in Hars veel jonger is. De onschuld van het kind is daar sterker als zij de lugubere acties van haar vader vertelt.
Toch is dit een interessante psychologische thriller en debuut. Het smaakt naar meer! Binnenkort maar eens slapeloos kopen.
De twee titels en de cover gaf mij eigenlijk al een beetje horror-achtig gevoel. Nu is het geen horror maar wel het is een psychologische roman.
Het verhaal wordt verteld door meerdere personen. Lena en Hannah nemen het merendeel van het verhaal voor hun rekening. Waarbij Hannah een 13 jarig meisje is wat het syndroom van Asperger heeft. Ze vertelt het verhaal erg droog en nuchter. Ik vind dat de originele titel Liebes kind beter bij het verhaal passen.
Het verhaal gaat over een familie die in afzondering leeft in de bossen op de grens van zuid Duitsland en Tsjechië. De moeder Lena is dat niet vrijwillig. Lena is als 23 jarige 14 jaar geleden ontvoert. De ontvoerder houdt haar en het gezin in afzondering van de buitenwereld. Hij terroriseert zijn gezin. Alles moet op uur en tijd , zelfs urineren moet op vast tijdstippen. Anders worden er strafmaatregelen getroffen. "Dit is geen armband, maar dit zijn handboeien"zegt Lena tegen Hannah.
In begin van het verhaal is Lena met de twee kinderen ontsnapt. Tijdens de ontsnapping zijn ze bij een ongeluk betrokken geraakt en ligt Lena in het ziekenhuis.
Het verhaal leest vlot is eenvoudig geschreven. Het is niet echt spannend tot de ontknoping. De nieuwsgierigheid laat je verder lezen.
Het verhaal wordt langzaam onthult door de vertellers. Bij een gewone thriller weet je wat er gebeurt is, maar niet wie en waarom. Hier wordt het wat pas in stappen verteld en het waarom en wie wordt pas in het plot duidelijk. En daarbij zijn er ook nog een paar plot twists.
Het verhaal deed mij erg denken aan Hars van Ane Riel. De elementen zijn in Hars sterker omdat het kind in Hars veel jonger is. De onschuld van het kind is daar sterker als zij de lugubere acties van haar vader vertelt.
Toch is dit een interessante psychologische thriller en debuut. Het smaakt naar meer! Binnenkort maar eens slapeloos kopen.
3
Reageer op deze recensie
