Een schitterende titel die de lading dekt

In Bitterzoet, haar derde roman, neemt de Amerikaanse auteur Miranda Beverly-Whittemore (1976) haar lezers mee naar het decadente wereldje van de superrijken in Vermont, waar niets is wat het lijkt. Lang begraven, duistere familiegeheimen zoeken geleidelijk hun weg naar de oppervlakte. Het boek is een topper in de Verenigde Staten; dit zorgt ongetwijfeld voor een definitieve, commerciële doorbraak.

"Maar begin februari begreep ik wat mijn moeder eigenlijk had bedoeld: studiebeursmeisjes horen niet naast de rijke telgen van Amerika te slapen omdat dat een onverzadigbare honger wekt."

Mabel Dagmar is een eenvoudig meisje, een grijze muis. Wanneer ze echter een studiebeurs krijgt voor een prestigieuze universiteit aan de oostkust van de VS, gaat een nieuwe wereld voor haar open. Ze wordt kamergenote van Ev, dochter van de schatrijke familie Winslow, die een uitgebreid landgoed bezit in Winloch. Mabel heeft het geluk wanneer ze na een stroeve kennismaking toch bevriend raakt met Ev. De grijze muis wordt zelfs uitgenodigd om haar zomervakantie door te brengen op het landgoed van de Winslows. Dit wereldje van glitter en glamour bevalt haar wel, ze wil ook deel uitmaken van deze rijke klasse. Hoe ver wil ze daarvoor gaan; moet ze zichzelf daar ook voor verloochenen? Wanneer ze alle duistere familiegeheimen van de Winslows ontdekt, staat ze voor een moeilijke keuze. Legt ze deze stinkende put bloot en wordt ze uitgestoten, of laat ze zich inpalmen door de dubieuze wereld van de superrijken en zal ze door deze elite definitief worden aanvaard?

De rol van protagonist is weggelegd voor Mabel, die tevens het verhaal vertelt en best weet wat opportuniteiten zijn. Geen betere setting voor een dergelijke roman dan de prachtige omgeving rond Winloch en het meer. Een locatie om bij weg te dromen, met dank aan de schilderachtige beschrijvingen. Achter dit schijnbaar mooie sprookje gaat een drama schuil. Bitterzoet is geen heerlijke feelgood roman, het is eerder een familiekroniek met klassieke thema’s waarin drama, liefde, mysterie en schandalen centraal staan. Deze roman is volledig opgebouwd in functie van een climax aan het einde. Af en toe heeft het verhaal veel weg van een soap, waarbij de psychologische spanning langzaam wordt opgebouwd. De eerder goedkope seksscènes betekenen geen plus voor het verhaal. De echte sterkte van dit boek wordt weergegeven wanneer de losse elementen van het familiemysterie aan de beurt zijn; alsook de fraaie beschrijvingen van de locaties rondom het landgoed en het meer. De duistere karakters, inclusief Mabel, worden geschetst als antipathieke personen.

Het einde is blijkbaar holderdebolder in elkaar geknutseld; jammer. Na de apotheose blijven evenwel nog vragen onbeantwoord over; dit kan een ideale uitgangspositie zijn voor een mooi en beter vervolg. Deze rasechte pageturner, met een flauwe knipoog naar de psychologische thriller, is erg filmisch geschreven en vertelt een intrigerend familieverhaal. Miranda Beverly-Whittemore heeft met haar derde boek een verleidelijke roman geschreven, waarin niemand echt vrijuit gaat.

Bitterzoet gaat zonder meer beter in de smaak vallen bij een vrouwelijk lezerspubliek. Met dit boek in je strandtas kan je zomervakantie niet meer stuk.