Uitzichtloos is 'Kansloos' niet.

Met ‘Kansloos’ brengt de Vilvoordse misdaadauteur Petra Spark haar zesde spannende boek uit. Bijgevolg bezit ze intussen een stevige dosis schrijfervaring.

Twee politiespeurders, Roy De Busser en Sophia Karsten, krijgen een delicate zaak voor de kiezen. Het duo moet de zogenaamde zelfmoord van Noah, de negentienjarige zoon van de eerste minister, aan een grondig onderzoek onderwerpen. Wanneer vervolgens nog andere jongemannen uit de intieme kennissenkring van Noah op een mysterieuze wijze het leven laten, belandt het opsporingswerk in een nieuwe fase. Wellicht ligt de oorzaak van deze overlijdens ergens verborgen in een duister verleden.

“Zweetdruppels parelden op zijn hoofd terwijl hij argwanend om zich heen keek. Was hij het volgende slachtoffer?”

Vilvoorde - de Zennestad – vormt andermaal het decor, waarin zich een complex misdaadverhaal afspeelt. De proloog zet meteen de toon voor wat volgt; als lezer ga je al snel speculeren. Vakkundig zet de auteur een solide constructie neer, onderverdeeld in diverse verhaallijnen. Bijna alle passages eindigen telkens op een cliffhanger. Dit wakkert je zodanig fel aan, dat je nauwelijks op kan houden met lezen. Tevens zorgt de schrijver voor een daverende, onverwachte ontknoping. Premier Alexander Vankraay is het derde hoofdpersonage; ook hij ontsnapt in geen enkel geval aan een grondige uitdieping.

“De adrenaline die door haar aderen raasde had ze in tijden niet gevoeld. Haar hart begon sneller te slaan terwijl ze op de verzendknop klikte.”

In hun privéleven hebben de twee rechercheurs elk hun eigen katten te geselen. Roy is een weduwnaar die belast is met de opvoeding van zijn zoontje Lucas, deze laatste is nauwelijks acht maanden oud. Sophia heeft het eveneens niet makkelijk; het is aldus te begrijpen dat ze zich, net als collega Roy, helemaal concentreert op het werk. Is het verwonderlijk dat ze vaker onderling gaan bekvechten?

Tot zover is nog niets aan de hand met deze thriller. Meer zelfs, de noodzakelijke spanning neemt sterk toe richting het einde. In een attractieve en tevens expressieve stijl en taal, levert het boek heel wat uurtjes leesplezier op. De dolle pret krijgt echter een flinke domper te verwerken, veroorzaakt door het enorm hoge aantal figuren (ruim zestig!) en ontwikkelingen. Overdaad schaadt het verhaal en dat is dodelijk. Uitzichtloos is ‘Kansloos’ evenwel niet.