Spanning met een mythische sfeer

Deze standalone van Helen Fields speelt zich af op het Schotse eiland Mull, waar mythes en legendes een grote rol spelen. De familie Clark heeft zich gevestigd op het eiland, maar het gezin wordt niet met open armen ontvangen. De 17-jarige Adriana verdwijnt, de politie is niet erg actief om haar op te sporen en daarom wordt de Canadese privé-detective Sadie Levesque ingehuurd. Na een aantal dagen op zoek te zijn geweest, ontdekt Sadie het vermoorde lichaam met een kroon van zeewier in een grot.

Sadie ondervindt weinig of geen medewerking van de politie, maar ook de tieners en bewoners van het eiland zijn niet erg toeschietelijk om haar te woord te staan en te helpen informatie te verzamelen. Ook de geestelijke op het eiland verleent weinig medewerking. Op eigen houtje gaat Sadie op zoek, daarbij een vasthoudende en eigenwijze manier hanterend, wat uiteraard voor de nodige onverkwikkelijke situaties zorgt. Als dan een volgende tiener vermoord wordt gevonden, bijt ze zich vastbesloten in deze zaak vast. Ze krijgt alleen hulp van de forensisch patholoog die op het vasteland woont en van Lance Proudfoot, de journalist die ook in de perfect-serie een rol speelde. Die laatste is trouwens de enige bekende uit de eerder genoemde serie die voorbijkomt.

De laatste die sterft is een spannend verhaal waarin de mythes en sagen van het eiland een grote rol spelen. Het maakt het een verhaal vol intriges en geheimen. Niemand wil open zijn over de gebeurtenissen die in het diepste geheim plaatsvinden op het eiland. Sadie Levesque blijft vastbesloten bezig, hoewel ze door de politie een verbod krijgt opgelegd om door te gaan met haar onderzoek. Zelfs als ze het gevoel krijgt dat de familie Clark belangrijke informatie verzwijgt voor haar, blijft ze zich inzetten om de waarheid boven tafel te krijgen.

De stijl van Helen Fields is toegankelijk en vlot. Ze heeft de mythen van het eiland op een knappe manier verwerkt in het verhaal, dat voor de rest helemaal fictief is. Heel langzaam wordt de spanning opgevoerd. Af en toe komen er gruwelijke details voorbij, maar dit boek bevat meer een psychologische diepgang dan een nagelbijtende spanning. Beetje bij beetje komt er informatie vrij, telkens word je als lezer op het verkeerde been gezet tot het eind als een totale verrassing komt en dat ook op een originele manier wordt beschreven.

De personages zijn goed uitgewerkt. Het grootste deel van De laatste die sterft is geschreven vanuit het perspectief van Sadie. In een paar hoofdstukken spreekt het eiland tot ons, wat een bepaalde eigen sfeer aan het verhaal geeft. Het is een beklemmend verhaal met veel mythes en geheimen en een psychologische diepgang die in de eerdere perfect-serie niet op die manier tot uiting kwam.

Voor de liefhebbers van psychologische thrillers met een mythische sfeer is De laatste die sterft een echte aanrader! Wel blijft het hopen op een nieuw deel uit de genoemde serie of een tweede deel uit een serie waarmee Helen Fields al gestart is met als belangrijkste personage Connie Woolwine.

Meer recensies lezen? Neem een kijkje op indeboekenkast.com.