warrig

Duizend manen van Sebastian Barry is een roman die op het eerste gezicht veel belooft, maar bij nader inzien voor velen een verwarrende leeservaring zal zijn. Het boek speelt zich af in het post-Civil War Amerika en volgt Winona, een jong Indiaans meisje dat opgroeit bij voormalige soldaten van de Unie. Hoewel het verhaal interessante thema’s aansnijdt – identiteit, geweld, herstel – is het narratief moeilijk te volgen zonder grondige kennis van de Amerikaanse geschiedenis.

De verhaallijn schuift morele grenzen voortdurend op. Wie in eerste instantie als ‘goed’ wordt gepresenteerd, blijkt later moreel dubbelzinnig – of zelfs ronduit slecht – en omgekeerd. Dit morele grijsgebied kan intrigerend zijn, maar in dit geval voelt het eerder onsamenhangend. Hoe bijvoorbeeld een rebell opeens een rechter is, blijft onverklaard, wat leidt tot frustratie bij de lezer.

Wat het leesplezier verder belemmert, zijn de talrijke schrijffouten in de Nederlandse vertaling (althans in de editie die ik las). Fouten in spelling, zinsbouw en interpunctie maken het moeilijk om in het verhaal te blijven. De redactie laat hier duidelijk steken vallen, en dat is zonde, zeker bij een auteur van dit kaliber.