Lezersrecensie
opgekropte emotie
Heren van de thee is een roman vol ingehouden emoties, opgekropte frustraties en misverstanden die zich in de loop van jaren opstapelen. Rudolf, de oudste zoon, legt zichzelf een streng en bijna meedogenloos levenspad op. Hij lijkt niet in staat om hulp te vragen, en juist daardoor draagt hij een zwaardere last dan zijn broers en zussen, die ogenschijnlijk meer vrijheid en kansen krijgen. Alles in zijn leven moet volgens vaste regels, zelfs de weg naar het huwelijk.
Gaandeweg zie je hoe de familie steeds verder uit elkaar valt. Hoe hij echt met zijn werkers omgaat blijft vaag. Wanneer het boek religie raakt, blijft wel wat onduidelijk hoe Rudolf zich precies verhoudt tot de islam, die in de regio een belangrijke rol speelt.
De roman is gebaseerd op authentieke brieven, wat het verhaal een tastbare historische basis geeft. Daarom is het extra jammer dat de foto’s waarnaar verwezen wordt niet in het boek zijn opgenomen.
Gaandeweg zie je hoe de familie steeds verder uit elkaar valt. Hoe hij echt met zijn werkers omgaat blijft vaag. Wanneer het boek religie raakt, blijft wel wat onduidelijk hoe Rudolf zich precies verhoudt tot de islam, die in de regio een belangrijke rol speelt.
De roman is gebaseerd op authentieke brieven, wat het verhaal een tastbare historische basis geeft. Daarom is het extra jammer dat de foto’s waarnaar verwezen wordt niet in het boek zijn opgenomen.
1
Reageer op deze recensie
