Lezersrecensie
Een verhaal dat je bij blijft en wat je niet snel zal vergeten!
De elfjarige Kemi Carter is gek op statistiek en feitjes: daarmee kan ze de wereld beter begrijpen. Die wereld komt op zijn kop te staan wanneer ze een astroïde in de hemel ziet zweven. AMPULS-68 heeft een kans van 84,7% om binnen vier dagen op aarde neer te storten. Kemi’s familie vindt steun bij elkaar en telt samen af naar het einde, terwijl andere mensen gewoon naar school gaan en bij hun favoriete restaurant eten alsof er niets aan de hand is. Hebben zij dan niet door dat de wereld vergaat? Kemi besluit een tijdscapsule te maken, zodat de dierbare dingen van haar familie bewaard blijven. De voorwerpen vertellen hoe creatief haar moeder is, hoe nieuwsgierig haar zusje kan zijn en hoe belangrijk Kemi’s vader voor haar is. Maar die tijdcapsule kan niks veranderen aan de droevige waarheid achter dit alles: Kemi moet haar angsten onder ogen zien en afscheid nemen.
“De waarschijnlijkheid van alles” is een indringend, hartverscheurend en aangrijpend jeugdverhaal die je niet in de koude kleren gaat zitten. Ik kan wel zeggen dat een recensie schrijven over dit boek, niet te doen is. Het is namelijk een leeservaring die jong en oud geheel zelf zou moeten ervaren. Het is een verhaal dat je leest en dan nog dagen door je hoofd blijft spoken, een verhaal dat je raakt en je voor altijd bij blijft.
Je leest het verhaal vanuit de elfjarige Kemi, een slim en nieuwsgierig meisje die gek is op haar familie. Ze weet goed wat ze wil in het leven, wat ze leuk vindt en wat niet en daar staat ze ook voor. Je leest gedurende het verhaal wat zij denkt en voelt en daardoor kun je je goed inleven in haar personage. Je snapt de keuze die ze maakt en je voelt haar emoties ook bij jezelf borrelen. Het is niet zomaar even iets, de wereld vergaat en daar leeft Kemi samen met haar familie naartoe. Ik vond het allemaal erg mooi onder woorden gebracht en beschreven, het voelt zeer realistisch aan.
Het verhaal bevat absoluut heftige onderwerpen, maar ondanks dat is het toch vrij luchtig beschreven, TOT alle puzzelstukjes in elkaar vallen en het je hart breekt. Wel voel je het gehele verhaal al een beklemmend en onheilspellend gevoel in de lucht hangen, die op een geven moment ook zeker zorgt voor tranen (of zoals bij mij: je moet huilen als een baby, ugly cry alert!). Ik kan mij goed voorstellen dat dit is hoe het voelt als de wereld vergaat. Aan de ene kant verscheurt het je hart, maar aan de andere kant laat het je hart ook smelten van alle liefde en hoop die in dit verhaal zit. Je leeft zo mee met Kemi, het liefste zou ik haar de dikste knuffel van de wereld geven.
De schrijfstijl van Sarah Everett is liefdevol, mooi, pijnlijk, ontroerend, meeslepend en hoopvol. Het heeft mijn moederhart echt gebroken en ik ben de stukjes eigenlijk nog steeds bij elkaar aan het vegen. Het is een verhaal dat belangrijk en waardevol is en eigenlijk zou iedereen boven de tien jaar dit verhaal moeten lezen. Heel bijzonder om dit verhaal te lezen vanuit het perspectief van een kind. Ik denk dat veel mensen nog iets van dit boek kunnen leren en opsteken. Heel knap hoe de auteur dit zo neer heeft kunnen zetten. Ik sluit hem af met.. Diepe buiging en applaus en ga dit boek lezen!
“De waarschijnlijkheid van alles” is een indringend, hartverscheurend en aangrijpend jeugdverhaal die je niet in de koude kleren gaat zitten. Ik kan wel zeggen dat een recensie schrijven over dit boek, niet te doen is. Het is namelijk een leeservaring die jong en oud geheel zelf zou moeten ervaren. Het is een verhaal dat je leest en dan nog dagen door je hoofd blijft spoken, een verhaal dat je raakt en je voor altijd bij blijft.
Je leest het verhaal vanuit de elfjarige Kemi, een slim en nieuwsgierig meisje die gek is op haar familie. Ze weet goed wat ze wil in het leven, wat ze leuk vindt en wat niet en daar staat ze ook voor. Je leest gedurende het verhaal wat zij denkt en voelt en daardoor kun je je goed inleven in haar personage. Je snapt de keuze die ze maakt en je voelt haar emoties ook bij jezelf borrelen. Het is niet zomaar even iets, de wereld vergaat en daar leeft Kemi samen met haar familie naartoe. Ik vond het allemaal erg mooi onder woorden gebracht en beschreven, het voelt zeer realistisch aan.
Het verhaal bevat absoluut heftige onderwerpen, maar ondanks dat is het toch vrij luchtig beschreven, TOT alle puzzelstukjes in elkaar vallen en het je hart breekt. Wel voel je het gehele verhaal al een beklemmend en onheilspellend gevoel in de lucht hangen, die op een geven moment ook zeker zorgt voor tranen (of zoals bij mij: je moet huilen als een baby, ugly cry alert!). Ik kan mij goed voorstellen dat dit is hoe het voelt als de wereld vergaat. Aan de ene kant verscheurt het je hart, maar aan de andere kant laat het je hart ook smelten van alle liefde en hoop die in dit verhaal zit. Je leeft zo mee met Kemi, het liefste zou ik haar de dikste knuffel van de wereld geven.
De schrijfstijl van Sarah Everett is liefdevol, mooi, pijnlijk, ontroerend, meeslepend en hoopvol. Het heeft mijn moederhart echt gebroken en ik ben de stukjes eigenlijk nog steeds bij elkaar aan het vegen. Het is een verhaal dat belangrijk en waardevol is en eigenlijk zou iedereen boven de tien jaar dit verhaal moeten lezen. Heel bijzonder om dit verhaal te lezen vanuit het perspectief van een kind. Ik denk dat veel mensen nog iets van dit boek kunnen leren en opsteken. Heel knap hoe de auteur dit zo neer heeft kunnen zetten. Ik sluit hem af met.. Diepe buiging en applaus en ga dit boek lezen!
1
Reageer op deze recensie
