Lezersrecensie
Mooie roman over het opnieuw vinden van je plekje in de wereld..
Achterflap:
Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen, maar ze kan aan niets anders denken dan wat ze achterliet. De enige familie die Ivy nu nog heeft is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto’s zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht – dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken – weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen. Terwijl Ivy probeert haar hoofd boven de woeste golven van haar nieuwe leven aan de oceaan te houden, blijven Canada’s ijzige mysteries haar achtervolgen. Ook al doet ze er alles aan om haar hart, wit als sneeuw, nog een keer te laten bloeien en zo de winterse kou te overwinnen.
Recensie:
“Zoals sneeuw valt” is na “de tranenmaker” de tweede naar het Nederlands vertaalde roman van de Italiaanse auteur Erin Doom. Haar carrière begon met het schrijven van korte verhalen, die ze deelde op het platform Wattpad. “De tranenmaker” was haar fysieke debuut, maar “zoals sneeuw valt”, het verhaal van Ivy (en Mason), was de allereerste roman die ze schreef. We volgen in dit verhaal de zeventienjarige Ivy, die na het overlijden van haar vader naar Californië verhuist om bij haar peetvader John te gaan wonen. Daar krijgt ze helemaal voor niks ook Mason cadeau, de zoon van John die totaal niet op haar komst zit te wachten. De haat spat vanaf dat moment van de pagina’s af. Ivy weet zich totaal geen houding te geven, waarom haat hij haar zo? Langzaamaan beginnen tijdens het lezen de puzzelstukjes op zijn plek te vallen en ontdek je samen met Ivy het complete verhaal. Daarnaast heeft haar vader ook een groot geheim, een zeer waardevol geheim dat Ivy ook meerdere keren in de problemen brengt. Kan ze ooit haar plekje in de wereld weer vinden en weer gewoon Ivy zijn? Kan ze haar verdriet ooit een plekje geven? Of zal ze voor altijd over haar schouder moet blijven kijken?
Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Ivy. Haar bijzondere voorkomen, haar introverte en slimme karakter zorgen ervoor dat je haar in je hart sluit. Ze heeft geleerd om goed te observeren en weet door signalen mensen en situaties te lezen, behalve bij Mason. Het lijkt wel of die twee een speciaal laten-we-elkaar-vooral-niet-begrijpen lijntje hebben met elkaar of dingen gewoon verkeerd opvatten of oppakken. Stiekem is dat natuurlijk gewoon heerlijk om te lezen, al was het af en toe wel net even teveel van het goede en werd het daardoor soms wat te langdradig. Je leest gedurende het verhaal wat Ivy denkt en voelt en daardoor kan je je heel goed verplaatsen in haar situatie en personage. Tijdens het lezen begrijp je de keuzes die Ivy maakt, omdat je jezelf heel goed in haar kon verplaatsen. Misschien had ik zelf wel gewoon veel gemeen met Ivy, waardoor ik mij zo goed in haar kon verplaatsen. De bij-personages (dit waren vooral de vrienden/klasgenoten van Mason) waren ook allemaal precies op hun plaats in het verhaal en droegen op hun eigen manier iets toe aan het grote geheel.
De schrijfstijl van Erin Doom is vermakelijk, fascinerend, vol emoties, intrigerend, beeldend en verslavend. Er staan enorm veel mooie zinnen en woorden door het verhaal heen verweven, het is heel poëtisch beschreven allemaal, daar moet je wel van houden. Je ziet zowel de Canadese bosrijke omgeving met het houten huisje als het strand en de oceaan van Californië helemaal voor je ogen tot leven komen. De auteur weer je gedurende het verhaal steeds nieuwsgierig te maken naar meer, de kracht zit hem ook wel in het feit dat ze niet direct alles in het begin al prijs geeft. Het verhaal heeft je in zijn greep en je moet gewoon weten hoe dit alles af gaat lopen voor Ivy en Mason. Je hoop in elk geval dat Ivy haar plekje in de wereld en vooral zichzelf uiteindelijk weer terug zal weten te vinden. “Zoals sneeuw valt” is een prachtige roman die je hart laat smelten. Ik kan niet wachten om meer werk van Erin Doom te lezen!
Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen, maar ze kan aan niets anders denken dan wat ze achterliet. De enige familie die Ivy nu nog heeft is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto’s zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht – dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken – weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen. Terwijl Ivy probeert haar hoofd boven de woeste golven van haar nieuwe leven aan de oceaan te houden, blijven Canada’s ijzige mysteries haar achtervolgen. Ook al doet ze er alles aan om haar hart, wit als sneeuw, nog een keer te laten bloeien en zo de winterse kou te overwinnen.
Recensie:
“Zoals sneeuw valt” is na “de tranenmaker” de tweede naar het Nederlands vertaalde roman van de Italiaanse auteur Erin Doom. Haar carrière begon met het schrijven van korte verhalen, die ze deelde op het platform Wattpad. “De tranenmaker” was haar fysieke debuut, maar “zoals sneeuw valt”, het verhaal van Ivy (en Mason), was de allereerste roman die ze schreef. We volgen in dit verhaal de zeventienjarige Ivy, die na het overlijden van haar vader naar Californië verhuist om bij haar peetvader John te gaan wonen. Daar krijgt ze helemaal voor niks ook Mason cadeau, de zoon van John die totaal niet op haar komst zit te wachten. De haat spat vanaf dat moment van de pagina’s af. Ivy weet zich totaal geen houding te geven, waarom haat hij haar zo? Langzaamaan beginnen tijdens het lezen de puzzelstukjes op zijn plek te vallen en ontdek je samen met Ivy het complete verhaal. Daarnaast heeft haar vader ook een groot geheim, een zeer waardevol geheim dat Ivy ook meerdere keren in de problemen brengt. Kan ze ooit haar plekje in de wereld weer vinden en weer gewoon Ivy zijn? Kan ze haar verdriet ooit een plekje geven? Of zal ze voor altijd over haar schouder moet blijven kijken?
Je leest het verhaal vanuit het perspectief van Ivy. Haar bijzondere voorkomen, haar introverte en slimme karakter zorgen ervoor dat je haar in je hart sluit. Ze heeft geleerd om goed te observeren en weet door signalen mensen en situaties te lezen, behalve bij Mason. Het lijkt wel of die twee een speciaal laten-we-elkaar-vooral-niet-begrijpen lijntje hebben met elkaar of dingen gewoon verkeerd opvatten of oppakken. Stiekem is dat natuurlijk gewoon heerlijk om te lezen, al was het af en toe wel net even teveel van het goede en werd het daardoor soms wat te langdradig. Je leest gedurende het verhaal wat Ivy denkt en voelt en daardoor kan je je heel goed verplaatsen in haar situatie en personage. Tijdens het lezen begrijp je de keuzes die Ivy maakt, omdat je jezelf heel goed in haar kon verplaatsen. Misschien had ik zelf wel gewoon veel gemeen met Ivy, waardoor ik mij zo goed in haar kon verplaatsen. De bij-personages (dit waren vooral de vrienden/klasgenoten van Mason) waren ook allemaal precies op hun plaats in het verhaal en droegen op hun eigen manier iets toe aan het grote geheel.
De schrijfstijl van Erin Doom is vermakelijk, fascinerend, vol emoties, intrigerend, beeldend en verslavend. Er staan enorm veel mooie zinnen en woorden door het verhaal heen verweven, het is heel poëtisch beschreven allemaal, daar moet je wel van houden. Je ziet zowel de Canadese bosrijke omgeving met het houten huisje als het strand en de oceaan van Californië helemaal voor je ogen tot leven komen. De auteur weer je gedurende het verhaal steeds nieuwsgierig te maken naar meer, de kracht zit hem ook wel in het feit dat ze niet direct alles in het begin al prijs geeft. Het verhaal heeft je in zijn greep en je moet gewoon weten hoe dit alles af gaat lopen voor Ivy en Mason. Je hoop in elk geval dat Ivy haar plekje in de wereld en vooral zichzelf uiteindelijk weer terug zal weten te vinden. “Zoals sneeuw valt” is een prachtige roman die je hart laat smelten. Ik kan niet wachten om meer werk van Erin Doom te lezen!
2
Reageer op deze recensie
