Bloed & Honing dient als een vullingsboekje: geweldige personages maar een leeg plot

Bloed & Honing weet met haar prachtige cover mijn boekenhartje sneller te doen slaan. Na meer dan een jaar wachten, kan ik eindelijk weer in de gevaarlijke wereld van Lou en Reid duiken. Het was dan ook weer een plezier om over de vertrouwde personages te lezen. De verhaallijn bleef echter zoek en onze heldhaftige bende bevindt zich aan het einde van het verhaal, weer waar ze zijn begonnen.

Ik heb wat gemengde gevoelens over dit boek. Enerzijds was het erg leuk om weer in deze wereld te duiken en de superleuke personages te volgen, maar anderzijds voelde dit boek wat leeg aan. Ik had gehoord dat Heks & Jager een duologie ging zijn, maar het blijkt nu toch dat de auteur er een trilogie van maakt. Ik heb hier geen probleem mee (hoe meer boeken over personages die ik leuk vind, hoe beter) maar je merkt wel dat Mahurin pas na het succes van boek één heeft besloten om het toch maar een trilogie te maken.

Wat ik hiermee bedoel is dat er niet echt iets gebeurt in Bloed & Honing. De personages staan aan het einde van het boek net zo ver van hun doel als ze in het begin deden. Dit wil niet zeggen dat hun zoektocht naar bondgenoten niet vermakelijk is, maar dit boek voegt niet echt iets toe aan het originele plot. Als je gek bent van deze personages en blij bent met deze gewoon te volgen, ga je dit boek waarschijnlijk top vinden. Als je echt een diepgaande verhaallijn verwacht, zal Bloed & Honing je misschien wat ontgoochelen.