Geweldige maatschappij-kritische roman

Wat een geweldig maatschappij-kritisch boek. Daar waar ik me eerst afvroeg in welke wereld ik met dit boek was beland, ontstond een verwondering en daarop een sterk gevoel van rechtvaardigheid. Een wereld die op zijn kop staat, een dogma dat steekt met rechtvaardigheid en met goed of fout (of met dom of slim). Op een geweldige manier weet deze schrijver een roman te schrijven waarin historische context op een andere manier wordt geduid, waarin je kritisch tot nadenken wordt gezet als het gaat om intelligentie, om deskundigheid, om de waarde van kennis en vaardigheden. Een wereld waarin je niet meer slim of intelligent mag zijn. Ondertussen probeert de hoofdpersoon staande te blijven, haar werk te blijven doen, de opvoeding van haar kinderen te mogen doen, maar ondertussen brandt een vuurtje. Een vuurtje dat invoelend is. Haar geschiedenis vanuit Jehova’s Getuigen lijkt los te staan, maar het vrij-worstelen vanuit een religieus dogma maakt dat deze hoofdpersoon zich moeilijk meer laat onderdrukken. Hoezeer de maatschappij haar daar toch toe dwingt. Hiermee raakt ze alles kwijt, haar werk, haar partner, haar vriendin en haar kinderen. Dit pamflet ‘Waanzin’ opent uiteindelijk de ogen tot een te verre conclusie. Wat een waarschuwing. Wat een waarde. Al lezende voelde ik me eerst vervreemd van de materie die zo ver af staat van de huidige maatschappij. Het leest eerst vanuit een afstand, alsof een verteller een wereld schetst die ver van je af staat. Echter het ging onder mijn huid zitten. Het past bij wat ik deze week hoor over basisscholen die geen oordeel ‘goed-voldoende-onvoldoende’ meer geven, de verstandelijke beperking die ineens verstandelijke ontwikkelingsstoornis heet, een universiteit die vindt dat studenten schools ondersteund moeten worden. Waar gaan we heen als domheid (sorry, dat mag ik niet zeggen) de boventoon moet voeren of al voert. En mag je als mens nog boven jezelf uitstijgen? Geweldig boek!