Langzame maar veelbelovende start van een nieuwe serie

Voor mij was 'Gebroken engelen' als eerste deel van een nieuwe serie een ideale opportuniteit om in te haken bij de fans van the Queen of Crime. Omdat het mijn eerste Slaughter boek is, kan ik haar stijl in dit specifiek boek niet echt vergelijken met eerder werk.

North Fall, Georgia. De inwoners van het kleine stadje waar iedereen iedereen kent, worden genadeloos opgeschrikt wanneer Cheyenne en Madison, 2 tienermeisjes, spoorloos verdwijnen. Sheriff Gerald Clifton en zijn dochter, hulpsheriff Emmy krijgen de zware taak toebedeeld om de meisjes terug thuis te brengen.
Voor Emmy speelt er nog een persoonlijk element mee in deze zaak: Madison is namelijk de stiefdochter van haar beste vriendin Hannah.
Het onderzoek naar de vermiste tieners brengt heel wat geheimen naar de oppervlakte, waardoor het voor de autoriteiten in eerste instantie niet makkelijk is om de juiste verbanden te leggen.

12 jaar later. North Falls wordt door dezelfde tragedie getroffen; het tienermeisje Paisley Walker raakt in gelijkaardige omstandigheden vermist, Ook deze keer ontbreekt elk spoor van de dader. Gerald, Emmy en de ondertussen volwassen Cole (zoon van Emmy) moeten ook deze keer alles op alles zetten om de juiste conclusies te trekken in de hoop het leven van Paisley te kunnen redden.

Door de vele personages die geïntroduceerd worden in dit verhaal lag het leestempo voor mij wat lager dan bij andere thrillers, het is geen boek op 'het scherpst van de snede' maar een psychologische thriller waarbij de auteur ervoor kiest om de tijd te nemen om haar personages grondig en gelaagd uit te werken. De schrijfstijl van Slaughter leest bijzonder vlot en aangenaam, ze wisselt beschrijvingen geregeld af met dialogen waardoor het verhaal boeiend blijft. De hoofdstukken zijn best lang. Slaughter gebruikt een gedetailleerde schrijfstijl, waardoor het verhaal zich als een film voor je uitspeelt.

Het staat als een paal boven water dat de auteur zeer vaardig is wat betreft de verhaalopbouw, de puzzelstukjes klikken langzaam maar zeker op hun juiste plaats. Sommige passages konden misschien wat bondiger beschreven worden om de leesvaart iets hoger te houden, maar de auteur maakte wat mij betreft hierin een goede keuze: in een serie wil ik als lezer het gevoel hebben dat ik niet alleen de hoofdpersonages maar ook andere (rand)personages goed leer kennen. Het eerste deel van een serie is en blijft toch het fundament dat sterk genoeg moet zijn om de rest van de delen te kunnen dragen, iets waar Slaughter zeker in slaagt.

Naast de rode draad en de voor de hand liggende verhaallijn omtrent de vermissingen, spelen er ook nog heel wat andere (bij)zaken een rol binnen dit boek. Enerzijds haalt dit de snelheid wat uit het verhaal (hoewel de spanningsboog hoog genoeg blijft), anderzijds creëert dit ook diepgang waar de auteur verder kan op ingaan in de volgende delen.

Hoewel ik als ervaren thrillerlezer wel een deel van de plot zag aankomen, kon het verhaal me toch van a tot z blijven boeien en smaakt het zeker naar (veel) meer!