Ongekende Impact

Ik mocht dit boek lezen voor ThrillZone in de leesclub.
De schrijfster was mij niet bekend. De titel sprak mij niet echt aan. Tot ik zag dat het hartje op de voorkant uit vingerafdrukken bestaat... dat intrigeerde mij. De foto van Tine op de achterzijde geeft iets mysterieus.

Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken, wat zorgt dat je het boek snel oppakt om nog 'even' te lezen. De eerste hoofdstukken beginnen meteen razend snel. Dat is best wennen, daarna loopt het lekker. Het verhaal nodigt uit om te blijven lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat met Esther, Linus en Stef. Daarnaast ben ik benieuwd hoe Kurt en Jack zich ontwikkelen in dit verhaal. Wat het lezen lastig maakt is dat de hoofdstukken zich ineens in het verleden afspelen. Zonder dat dit duidelijk is aangegeven. Soms moest ik daarom een hoofdstuk opnieuw lezen om te snappen waar zich dit nu afspeelt. Zelfs binnen een hoofdstuk wordt er ineens geschreven vanuit een flashback van bijvoorbeeld Esther. Jammer, hierdoor ging deze onduidelijk bij mij irriteren en raakte ik uit het verhaal. Al zet je maar boven een hoofdstuk heden/nu of verleden/ toen. Dat maakt het voor mij als lezer prettiger om de verhaallijn te volgen. De Vlaamse uitdrukkingen zijn een humoristische twist waarbij ik stiekem dacht - hoe wordt dit in de Nederlandse taal gezegd. Dit was leuk om te ervaren en past goed in het verhaal. Het verhaal is zeer realistisch geschreven. Ondanks de minpunten was het leuk om te lezen. Je leeft mee met Esther die twijfels aan haar man Stef en als moeder vecht voor haar kinderen.

Het plot zit goed in elkaar en wordt ook razend snel in een hoofdstuk verweven. Eigenlijk pas aan het eind besefte ik welk hoofdstuk hierin cruciaal was. Dus ben ik het opnieuw gaan terug lezen. Dit hoofdstuk begint namelijk (denk je) in het heden en aan het eind van dit hoofdstuk besef je ooohh heet was verleden. Hierdoor 2x gelezen en aan het eind van het boek nog een keer. Jammer. wel goed gevonden plot!

Een psychologische thriller vind ik het niet. Er zit totaal geen momenten van spanning, gruwel in. Psychologisch vind ik het wel, dan meer als roman. Mede omdat het zeer reëel is geschreven en gemakkelijk weg leest.