lange trage aanloop

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

De cover straalt een en al triestheid uit met de verlaten versleten beer op een stoel in een oud treinstel. Is iemand zijn beer vergeten of is de trein ontspoord en wacht de beer om opgehaald te worden. De tekst onder de titel brengt mij in verwarring. Een YouTubevolger is meer anno nu, wat heeft dit te maken met een oud treinstel?

Het verhaal speelt zich af rondom de hoofdpersonen Nique en haar vriendin Harriet. Zij kennen elkaar vanuit de pleeghuizen en wonen in Amerika. De andere hoofdpersoon is Luuk (Lucas) Perenboom ook wel de ‘trainman’ die in Nederland woont en enorm gefascineerd is van treinen. Aanvullend zijn er stukjes over Tednagelyn88. De opbouw van het verhaal is verdeelt over drie delen.

Heleen heeft een beeldende manier van schrijven en heeft zich zeer gedegen verdiept in de IT-wereld. Je voelt dat er gedurende het verhaal veel onderliggend speelt en Heleen houdt de lezer (te) lang in spanning om hier een beeld bij te vormen. De langzame opbouw, de hoofdstukken waarbinnen je ineens van personage en tijdspannen wisselt met de vele flashbacks midden in een hoofdstuk maken het lezen er niet gemakkelijker op. Het is op den duur zelfs storend en haalt je uit het verhaal, voor je gevoel ben je als lezer overal en nergens. Zo richting het einde worden de lijnen samengevoegd, de psychologische spanning opgebouwd en worden de puzzelstukjes uitgewerkt.

Heleen weet feilloos de hedendaagse problematiek rond hacking, de technologie, de openbare camera’s, privacy en hoeveel kan iemand te weten komen van een ander in een goed verhaal te gieten waarbij sommige wendingen voorspelbaar zijn en andere juist weer verrassend en creatief gevonden.

Je hebt voor dit verhaal echt de tijd nodig om je erin te verdiepen.