Kunst in optima forma

De cover geeft al iets van de dader weer, kunst in optima forma. De omlijsting met de bloedspatten het beloofd wat en als lezer word je hierin ook goed meegenomen.

In het boek word je meegenomen in drie verhaallijnen. De ene is het verhaal van Elise van Styreyndonck hoofdinspecteur bij de Federale Gerechtelijke Politie en haar collega Stijn Desmedt. Beide moeten de bizarre moorden met kunst erin verwerkt oplossen. De andere twee verhaallijnen gaan over de dader. Bij de ene lees je mee in het heden, hoe de dader de moorden uitwerkt en alles naar het moment suprême wilt brengen. De andere verhaallijn van de dader is schuin gedrukt en geeft stukjes van zijn verleden weer. Vooral de zin ‘geen melk, een half klontje suiker’ blijven bij het lezen goed hangen.

Het verhaal is opgebouwd uit een heerlijke proloog die meteen de toon zet. De hoofdstukken erna brengen de spanning goed in het verhaal en bouwen op naar de epiloog die goed en vooral afgewerkt in elkaar zit. De hoofdstukken zijn kort en zorgen ervoor dat je nog even door wilt lezen en zo het boek moeilijk weg kan leggen. Het is zeer filmisch geschreven, zonder al teveel in details te treden. De auteurs hebben niet alleen research gedaan in de politiezaken, eveneens weten ze de zaken rondom de kunst goed en gedegen in het verhaal te verwerken zodat een ieder dit kan begrijpen. Het is zeer realistische en menselijk neergeschreven. Jeugdtrauma’s zijn helaas voer genoeg voor goed onderbouwde verhalen.

Je wordt heel langzaam in het verhaal gezogen. Je voelt de druk bij het team op de oplossing te vinden. En de diverse plotwendingen maken dat je zo benieuwd bent wie de dader is. Zo halverwege het verhaal wordt de spanning heel subtiel opgebouwd, om met een climax te eindigen.