Lezersrecensie
Valse snaar.
Dit boek is een tweede deel in de serie rondom hoofdinspecteur Niels Verdeng. Deel 1 heet Onvoorziene omweg. Dit deel is goed apart te lezen.
De cover toont een arm die naar voren steekt en speelt aan de hals van een viool. Onderaan vinden we bloedspatten en de achtergrond is wat wazig, zodat niet duidelijk is wat daar ligt.
Het verhaal is opgebouwd uit een proloog waarna de hoofdstukken beginnen met elk een titel die slaat op het stuk wat volgt. We sluiten af met een epiloog die vooral opsommend is om zo de afronding neer te zetten.
De manier van schrijven is zeker in het begin zeer beeldend en uitgebreid waardoor je in het verhaal wordt getrokken. Wel is het handig om enige voorkennis van de klassieke muziek te hebben om bepaalde terminologieën te kunnen volgen. Wat zeker even wennen is zijn de typische Belgische uitdrukkingen, soms leuk en af en toe lastig omdat sommige woorden niet bekend zijn in de Nederlandse taal en je zo uit het verhaal halen. De hoofdstukken zijn kort en niet al te snel, alleen is het soms even schakelen als je in een nachtmerrie blijkt te zitten, dit gebeurd meerdere malen.
Op 2/3 van het verhaal besef je dat het anders dan anders gaat lopen en ben je als lezer het spoor helemaal bijster en ben je benieuwd hoe dit bij elkaar gaat komen. Bergs weet je tot het einde toe in het ongewisse te laten, waardoor de afronding wat snel gaat en eigenlijke totaal anders blijkt te zijn dan je daadwerkelijk verwacht had.
Hoofdinspecteur Niels Verdeng gat samen met zijn team collega’s Björn Maes, Geert Standaert en Peter Verceuyss op onderzoek om dedaders(s) van de vermoorde dochter Adele van vooraanstaand hoofdchirurg in Gents ziekenhuis te vinden. Wat volgt is een onderzoek in het Quitetto Fiammingo waar Adele als violist speelt. Adele blijkt een nogal stille teruggetrokken persoon te zijn die een ware virtuositeit op klassiek gebied is. Samen met Stijn Davidse; die de muziek niet zo serieus neemt; Fré Wallyns; die hard moet studeren en Kurt Gerits; die ware nerd is vormt ze het kwintet. Ondertussen worden we meegenomen in het privé leven van Niels met zijn vriendin Sofie die niet erg harmonieus is. Toch gaat Niels stug door om de moord op te lossen. De personages blijven wat oppervlakkig en er komen veel namen voorbij die uiteindelijk ook snel weer verdwijnen en geen meerwaarde zijn voor het verhaal.
Het is een leuke thriller die je gemakkelijk wegleest en je aangenaam verrast op het eind, ondanks dat er wat losse eindjes blijven.
De cover toont een arm die naar voren steekt en speelt aan de hals van een viool. Onderaan vinden we bloedspatten en de achtergrond is wat wazig, zodat niet duidelijk is wat daar ligt.
Het verhaal is opgebouwd uit een proloog waarna de hoofdstukken beginnen met elk een titel die slaat op het stuk wat volgt. We sluiten af met een epiloog die vooral opsommend is om zo de afronding neer te zetten.
De manier van schrijven is zeker in het begin zeer beeldend en uitgebreid waardoor je in het verhaal wordt getrokken. Wel is het handig om enige voorkennis van de klassieke muziek te hebben om bepaalde terminologieën te kunnen volgen. Wat zeker even wennen is zijn de typische Belgische uitdrukkingen, soms leuk en af en toe lastig omdat sommige woorden niet bekend zijn in de Nederlandse taal en je zo uit het verhaal halen. De hoofdstukken zijn kort en niet al te snel, alleen is het soms even schakelen als je in een nachtmerrie blijkt te zitten, dit gebeurd meerdere malen.
Op 2/3 van het verhaal besef je dat het anders dan anders gaat lopen en ben je als lezer het spoor helemaal bijster en ben je benieuwd hoe dit bij elkaar gaat komen. Bergs weet je tot het einde toe in het ongewisse te laten, waardoor de afronding wat snel gaat en eigenlijke totaal anders blijkt te zijn dan je daadwerkelijk verwacht had.
Hoofdinspecteur Niels Verdeng gat samen met zijn team collega’s Björn Maes, Geert Standaert en Peter Verceuyss op onderzoek om dedaders(s) van de vermoorde dochter Adele van vooraanstaand hoofdchirurg in Gents ziekenhuis te vinden. Wat volgt is een onderzoek in het Quitetto Fiammingo waar Adele als violist speelt. Adele blijkt een nogal stille teruggetrokken persoon te zijn die een ware virtuositeit op klassiek gebied is. Samen met Stijn Davidse; die de muziek niet zo serieus neemt; Fré Wallyns; die hard moet studeren en Kurt Gerits; die ware nerd is vormt ze het kwintet. Ondertussen worden we meegenomen in het privé leven van Niels met zijn vriendin Sofie die niet erg harmonieus is. Toch gaat Niels stug door om de moord op te lossen. De personages blijven wat oppervlakkig en er komen veel namen voorbij die uiteindelijk ook snel weer verdwijnen en geen meerwaarde zijn voor het verhaal.
Het is een leuke thriller die je gemakkelijk wegleest en je aangenaam verrast op het eind, ondanks dat er wat losse eindjes blijven.
1
Reageer op deze recensie
