Jeugdliefde

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

De cover heeft een zilveren bloem die gelegen is op een steiger aan het water van het meer met bergen op de achtergrond. Het decor van een vakantie in Italië waar de hoofdpersonage warme herinneringen aan heeft. De symboliek wordt mooi warm in het verhaal verwerkt.

Het verhaal gaat over Katja Goedhart; 48 jaar en docent kunsthistorica aan de universiteit in Nederland. Ze heeft het niet getroffen met de mannen in haar leven. Ze worstelt met een onvervulde kinderwens, er zijn voor haar moeder die steeds meer achteruit gaat, haar tweelingbroer Bram die de het syndroom van Down heeft en wie of wat ben je dan zelf. Toch weet zij zich samen met haar vrienden Mieke (een collega van haar) en Ramses zich goed staande te houden. Zeker als ze stappen zet om haar jeugdliefde Mauro Angelli te vinden, met wie zij ooit als vakantieliefde vele mooie dingen heeft meegemaakt.

Zegveld neemt je mee in een realistisch verhaal rondom thema’s die je niet vaak in boeken ziet. De schrijfstijl is in het begin zeker wennen doordat er veel geswitcht wordt in heden en verleden zonder dat dit duidelijk bij het hoofdstuk vermeld wordt. Daarbij word er in de hoofdstukken veel van de hak op de tak gegaan, waardoor je de verdieping in deze thema’s mist. Hierdoor worden thema’s net niet voldoende verdiept en uitgewerkt waardoor de zetting ineens veranderd. De vele Engelse zinnen zorgen er voor dat het lang duurt voordat je in het verhaal komt.
De aanvullingen van de dagboekfragmenten maken het waardevol en zijn herkenbaar voor iedere vrouw met een vakantieliefde in zijn jeugd.
Ondanks alles weet Zegveld je te raken met dit verhaal. Je voelt de strukkels van Katja met zichzelf en haar verleden, je voelt haar liefde met haar dierbare waardoor je haar juist haar eigen geluk gunt.

De afronding met een epiloog maakt dat de eindjes een plek krijgen, een afronding die het boek zeker verdient.