Kwakkelende zomer voor protagonisten in De Herfst zal schitterend zijn

Michiel, een doctorandus die er zopas het bijltje heeft bij neergelegd, is gehuwd met Hella. Samen hebben ze een dochtertje, Yvonne. Ze wonen in een villawijk in een niet nader genoemde provinciestad in Nederland. Hella wil aan het werk als remedial teacher, Michiel wil les gaan geven. Geen van beiden vindt een gepaste job (crisisjaren ’80!). Terwijl Hella vruchteloos wacht op een brief met een werkaanbieding, doodt Michiel zijn tijd als voorzitter van een wijkcomité dat zich tot doel stelt een sporthal te laten slopen die voor overlast zorgt in de buurt. Van lieverlede laat hij dat project echter varen wegens een gebrek aan interesse. Hij wil zich consequenter met zijn vrouw en dochtertje bezighouden nadat zijn verhouding met Emmy is uitgelekt voor Hella. Het koppel herstelt zich node van deze aardbreuk in hun huwelijk. Heeft Hella –op bezoek bij Claire, haar zus die in Afrika woont- (uit wraak?) iets gehad met een zwarte? Alleszins haar vroegere relatie met Id, Michiels broer, breekt het koppel vaak op. Hella is verder volop bezig met het verwerken van de dood van haar moeder. Ze komt maar met moeite los van haar. Haar vader en zus, die zopas –zonder haar echtgenoot Oscar- is teruggekeerd uit Afrika, hebben minder moeite om de draad van hun leven weer op te nemen. Meer zelfs, nu blijkt haar vader –eindelijk- het pad vrij te hebben om zijn jeugdliefde Conny weer te contacteren. Verder wordt het niet duidelijk of Oscar en Claire nog langer een stel vormen ... Oscar zou onder het mom van zoekgeraakte reistassen (tijdelijk) achtergebleven zijn, maar daagt in het hele verhaal niet meer op.

En zo zit in De herfst zal schitterend zijn iedereen op zijn eiland, opgeslokt door zijn eigen bezigheden en kopzorgen. De hal is de leterlijke sta-in-de-weg voor het geluk van de buurtbewoners, maar bij veralgemening staat het symbool voor het obstakel in het leven van de protagonisten: de werkloosheid van Hella en Michiel, het overspel van Michiel én van Hella (ook in Afrika?), de koelheid waarmee haar vader het overlijden van mama verwerkt, de breuk tussen Claire en Oscar ... Alleen Yvonne schijnt zorgeloos door het verhaal te fietsen (letterlijk!).

Het blijft een wat dromerig en tegelijk broeierig verhaal waarin een gevoel van leegte/leegheid permanent aanwezig is. Het verhaal krijgt daardoor een latente spanning die evenwel niet uitmondt in een climax, maar in een open einde. De relaties tussen en de gevoelens van de personages zijn in deze roman hoe dan ook belangrijker dan de gebeurtenissen. Voor wie van psychologische romans houdt ...