De baron, de machine en de dwerg

Mooi historisch faits divers in een wel heel pover jasje. Wolfgang baron von Kempelen wil in 1770 eenieder (keizerin Maria Theresia incluis) verbazen met zijn schaakmachine. Een uitvinding die zijn tijd ver vooruit is. Maar wat blijkt? Niet het vernuftige geheel van radertjes blijkt de schaakpartner te zijn, maar een dwerg die binnenin de machine zit. Dit boek vertelt het verhaal van baron von Kempelen, zijn machine en de dwerg Tibor Scardanelli.

Nu wil het geval dat de recenties op de boekflap dezelfde oplichterij verkopen als von Kempelen met zijn vervalste machine. “De meest geniale historische roman sinds het Parfum (Patrick Süskind)”, “Een in volle vaart verteld meesterwerk”, “Dezelfde kwaliteit als het Parfum”, ... Larie! Deze roman mag dan wel op een historisch feit zijn gebaseerd; het is allerminst geniaal want het verhaal bevat geen enkele gelaagdheid en is al evenmin diepgaand. Het verhaal is nog minder een in volle vaart verteld meesterwerk, want na enkele hoofdstukken wordt het behoorlijk saai en lijkt het wel een stuk taai vlees waarop je maar blijft kauwen. Ten slotte raakt de vergelijking met het Parfum kant noch wal. Meer zelfs, dergelijke boude uitspraak is een belediging voor Süskinds meesterwerk. Bedrog dus, net als von Kempelens machine. Afvoeren die handel!