Absolute aanrader

In De verborgen geschiedenis slaagt Donna Tartt erin om gedurende het hele verhaal, op elke bladzijde, in elke paragraaf een onheilspellende ondertoon aan te houden. Zoals het sonargeluid van een duikboot onophoudelijk de wijdse oceaan afspeurt, zo blijft de latente spanning het hele verhaal aanwezig. En dit terwijl Tartt op de allereerste bladzijde, meer nog: in de allereerste zin eigenlijk vertelt wat er gebeurd is! Hoewel je als lezer dus perfect weet waarop het verhaal zal uitdraaien en de inhoud van het boek veelal over banale gesprekken in banale situaties handelt, roepen het gegeven en Tartts schrijfstijl een bijna ondraaglijke spanning op. =

De verborgen geschiedenis is zowat het toonbeeld van een neergangsverhaal. Hoe rooskleurig en openhartig de vriendschap tussen de vijf studenten Grieks aan het begin van het verhaal is, zo fataal en schitzofreen worden de relaties aan het einde van het boek.

Een absolute aanrader.