Een op en top Engels verhaal

Het was in 1959 dat Florence Green aan het einde van de nacht soms niet met zekerheid kon zeggen of ze wel geslapen had. Dat kwam doordat ze piekerde over de aanschaf van een klein pand, Old House, met een bijbehorend pakhuis aan het water. Ze wilde er een boekhandel beginnen, de enige in Hardborough. Het was waarschijnlijk de twijfel die haar uit de slaap hield. Ze had eens een reiger boven de riviermonding zien vliegen die tijdens zijn vlucht probeerde een paling naar binnen te werken die hij gevangen had. De paling deed op zijn beurt zijn best om aan de keel van de reiger te ontkomen en worstelde zich nu eens voor een kwart, dan weer voor de helft en soms zelfs voor driekwart naar buiten. De onbeslistheid die beide dieren lieten zien was deerniswekkend. Ze wilden allebei te veel. Als Florence echt geen oog had dichtgedaan – en dat zeggen mensen vaak als ze eigenlijk iets anders bedoelen – dan nam ze aan dat de gedachte aan de reiger haar wakker had gehouden. (blz. 5)

Het is 1959. Florence Green besluit, om onduidelijke redenen, een boekhandel te openen in Hardborough, het afgelegen dorp waar ze woont. Iedereen in het dorp heeft een mening over de boekhandel van Florence. Er is weinig te doen in Hardborough en het dorp is erg lastig te bereiken.

Florence heeft Old House gekocht om haar boekhandel in te beginnen. Dat stuit op enige bezwaren vanuit het dorp. Mrs. Gamart, die samen met haar man in een landhuis woont, probeert Florence zover te krijgen dat ze haar winkel in een ander pand opent. Ze vertelt dat ze graag een cultureel centrum in Old House zou willen openen, want daar heeft Hardborough behoefte aan denkt ze. Florence laat zich niet ompraten.

Florence opent in haar boekhandel ook een winkelbibliotheek. Daar blijkt vraag naar te zijn, want op de dag van de opening van de bibliotheek schrijven zich al 30 inwoners in. Florence had voor iedere lener een boek klaar liggen met een briefje met hun naam erin. Dat stond allemaal netjes in een kast in een hoek van de winkel. Maar dit leidde tot chaos, omdat meerdere mensen eigenlijk hetzelfde boek wilde lenen en allemaal vonden dat zij daar meer recht op hadden dan degene wiens naam in het boek lag. Florence sloot de bibliotheek diezelfde dag weer en opende hem pas weer toen ze een winkelhulpje had. Dit meisje van een jaar of 10 uit het dorp wilde graag helpen en zorgde ervoor dat iedereen zo tevreden mogelijk de winkel verliet.

Het blijkt best lastig te zijn om een boekhandel te beginnen. Helemaal als ze tegengewerkt gaat worden. Hoe zal het met Florence en haar boekhandel gaan? Zal de tegenstand tegen haar boekhandel verminderen?

Lees de rest van mijn recensie op mijn blog En een kloddertje roze hier...

Ik heb dit boek gekregen van uitgeverij Karmijn om er een recensie over te schrijven.