Een lekker feelgood tussendoortje

Naast auteur is Eveline Heijnen ook moeder en wiskundedocent. Eerder verschenen van haar al meerdere novelles, waaronder een serie van drie verhalen over, hoe kan het ook anders, juffen in het basisonderwijs. Vorig jaar verscheen haar boek De som der delen en ook Een pas op de plaats.

In Een zet vooruit maken we kennis met Lieke, een alleenstaande moeder die moeite heeft om alle ballen in de lucht te houden. Haar vierjarige zoon Lucas is een wervelwind die heen en weer stuitert en iedere dag weer een ander personage of object is. Haar bijna zevenjarige dochter Nora is zijn tegenpool: ze is bedachtzaam, terughoudend en heeft moeite met veranderingen. De vader van de kinderen is slechts twee weekenden per maand aanwezig in hun leven en Lieke is daarom verantwoordelijk voor alle buitenschoolse activiteiten. De organisatie daarvan kan chaotisch verlopen. Zeker als blijkt dat Nora’s schaakleraar vervangen is. En niet door zomaar iemand, maar door Reza, een vroeger buurjongetje en vriend van Liekes broertje, die toentertijd Liekes leven flink verpestte. Hij probeert te bewijzen dat hij veranderd is, maar durft Lieke een zet vooruit te doen?

Met een knipoog moet ik zeggen dat dit verhaal niet geschikt is voor single moms die alles alleen moeten doen. Deze novelle doet namelijk niet wat verhalen meestal doen: je uit je bestaande wereld halen en je meevoeren naar een compleet andere wereld. Het is wel een bevestiging of herkenning van de dingen die je allemaal meemaakt en daardoor zeker herkenbaar voor alle jonge ouders. Kinderen die naar allerlei klasjes gebracht moeten worden. Eerst naar zwemles (waarbij iedereen de ellende van de veel te warme kleedkamers en de blauwe overschoentjes herkent) en dan heb je precies genoeg tijd om bij de schaakles te komen áls alles meezit. Ik ben benieuwd hoeveel geld de genoemde vloekpot uiteindelijk heeft opgebracht.

Doordat een kortverhaal meestal rond de 100 bladzijdes heeft, is het bijna niet mogelijk om écht de diepte in te gaan en het verhaal op een langzamere manier op te bouwen. Hierdoor heb je wel het gevoel dat je een paar stappen mist. Toch is het een lekker feelgood tussendoortje.

Heijnen heeft een fijne vertelstijl en geeft goed het zware leven van jonge ouders weer. De momenten dat je je kinderen achter het behang wil plakken en verhuizen, maar vooral ook de liefde die je voelt voor en krijgt van je kinderen. Ik waardeer het boek met drie sterren.