Recensie Vuurtorenwachter

Na de cliffhanger in Zeemeermin was ik erg benieuwd naar het nieuwe boek Vuurtorenwachter van Camilla Läckberg. Vuurtorenwachter is het zevende deel in de serie boeken over Patrik Hedström en Erica Falk. Ik heb weer genoten van dit boek, alhoewel ik het niet het beste vind.

Inspecteur Patrik Hedström is opgenomen geweest in het ziekenhuis en na langdurig ziekteverlof weer aan het werk gegaan. Erica zorgt thuis, dat alles op rolletjes loopt. Ze heeft samen met Anna een ongeluk gehad en heeft het gelukkig overleefd. Daarna is de tweeling gezond geboren. Anna daarentegen is minder fortuinlijk.

In Fjällbacka wordt Mats Sverin doodgeschoten in zijn flat. Motieven zijn moeilijk te vinden, omdat Mats heel sympathiek gevonden werd door zijn collega ‘s. Vrienden heeft hij eigenlijk niet, maar zo gek is dat niet, omdat hij net verhuisd is uit Göteborg naar Fjällbacka. De politie doet ook navraag in Göteborg en daar blijkt, dat hij overhaast verhuisd is, nadat hij daar in elkaar geslagen was door jongeren. Mats heeft een baan aangenomen als hoofd financiën bij de gemeente. Hij was verantwoordelijk voor het toezicht op de financiering van verbouwing van een oud hotel tot een luxe spa. Heeft zijn dood daar iets mee te maken? Het motief kan ook liggen in het werk dat Mats Sverin eerder heeft gedaan in Göteborg, een organisatie die hulp biedt aan mishandelde vrouwen.

Een oude jeugdliefde van Mats is ook teruggekeerd naar Fjällbacka. Ze hadden jarenlang geen contact. Op de middelbare school waren ze een stel, maar Annie wilde weg, naar de grote stad. Daar is ze getrouwd en nu heeft ze een kind. Ze is gevlucht naar het eiland Graskär met de vuurtoren, waar haar familie al generaties lang woonde, ook wel Schimmenscheer genoemd. Er gaan verhalen de ronde, over schimmen op het eiland.

Een tweede verhaallijn gaat over het eiland Graskär ten tijde van 1870. Op dit eiland hebben generaties lang vuurtorenwachters gewoond.

Het thema van Vuurtorenwachter is vrouwenmishandeling. Als je de verhaallijn uit 1870 leest, dan is vrouwenmishandeling niet alleen van deze tijd. Aan het eind komen alle verhaallijnen samen tot een verrassende ontknoping. Camilla Läckberg zorgt ervoor dat de lezer een band opbouwt met de hoofdpersonen. Ik vond het boek minder spannend dan Oorlogskind, maar evengoed leuk om te lezen: vier sterren.