Een beladen huis, een afgeladen huis, wie heeft daar schuld aan? Het lijkt erop dat A. daar schuldig aan is.

Beladen huis is geschreven vanuit de behoefte om zich te bevrijden van alle ballast die de relatie met buitenshuis een sprankelende, scherpzinnige tafelgenoot en binnenshuis een man die dan uitgeput is van zijn show. Overal staat hij in het middelpunt. Jammer genoeg blijft hij dat niet voor zijn vrouw. Zijheeft ruimte nodig en verkrijgt die ook. Eerst met steun, maar als zij de studiedoelen heeft gehaald, verwacht A. dat ze thuis komt en hem in het middelpunt van de aandacht plaatst. Zij gaat echter verder en wordt belangrijk als vrouw en als hoogleraar. Dat gaat tever volgens A. Met als gevolg verwijdering tussen hen twee.
Er is van alles aan gedaan, vooral door haar, maar de verwijdering gaat door. En toch zorgt zij voor het gezin. Die discrepantie knaagt aan haar.
Ik vraag me af als hij zijn werkkamer boven had gehad en zij beneden of dat de situatie voor haar beter had gemaakt. Hij deed zijn ding en de jongens vonden dat mooi, maar zij verwijten de moeder dat ze er niet was. Maar nergens heeft zij in huis een keer met de vuist op tafel geslagen. Waarschijnlijk was het niet gelukt.
Ik vind het fascinerend hoe helder zij dat alles beschrijft, maar de conclusie niet op papier krijgt. Met veel mensen heeft zij erover gepraat. Al worstelend en steeds herschrijvend heeft ze een prachtig werk gemaakt.
Als ik in de bibliotheek andere boeken van haar zoek, zoals haar onderzoek naar Margriet of over de geschiedenis van de psychotherapie, of de vraag naar goed en kwaad (heel diepzinnig) dan zijn die alleen electronisch te lezen. Terwijl het zulke mooie boeken zijn.
Ik vroeg hoelang het duurde voor dit boek in natura te leen zou zijn. Het antwoord was dat er zesentwintig wachtenden voor mij waren. Waar komt deze plotselinge overvloedige aandacht vandaan, vraag ik me af. Ik vind het schitterend geschreven, Er is duidelijk eindeloos aan de zinnen geslepen. De korte hoofdstukjes geven ieder voor zich heel veel te denken. Storend aan het einde vond ik alle verwijzingen naar citaten uit romans en soms uit onderzoeken. Dat leidde mijn aandacht aan haar denkproces af.
Maar ik beveel het iedereen aan die een relatie als de moeite waard ervaart, maar er zich tegelijk door beknot voelt. Het is een universele ervaring, die misschien voor de bewoners van een huis gelden, maar ook voor bewoners van de wereld en van Nederland, bijvoorbeeld in de Tweede Kamer.