Een egodocument gemaakt van een notitieboek of 'dagboek' met weinig plezier in het schrijven of over de inhoud

Ik heb dit boek gelezen vanuit het gegeven dat alle leden van het gezin (vader, moeder en de twee zonen, niet de twee stiefzussen) rond 2010 tegelijk autobiografisch werk schreven. Arend Jan Heerma van Voss heeft blijkens dit boek en 'Beladen Huis' van zijn vrouw zijn hele leven geleden onder het verlies van zijn moederlijke zusje Dorothee Catharina (Dokie). Zij stak in Roosendaal plotseling de straat over omdat zij aan de overkant een poesje (?) zag. Een motorrijder kon haar niet meer ontwijken. Ze werd geraakt door het stuur. Ze had een schedelbasisfactuur en is 's avonds op haar kamer in huis overleden. Arend Jan heeft zich zijn leven lang aangetrokken dat hij dit nieuws niet heeft meegekregen. Hij dacht dat ze in het ziekenhuis lag. Van de buurkinderen hoorde hij dat ze dood was. Niet van zijn ouders. Vader kon er niet over praten en moeder had iets vaags over de hemel gezegd.
Het boek is geschreven in een soort opsomming van allerlei feiten rond Dokie. Ik vond het wel intrigerend hoe alles aan bod kwam. Ik vond de schrijfstijl vaak wat stijf en droog.
Het geheel vind ik toch de moeite waard om te lezen.