Geweldig gek en absoluut herkenbaar

Een heerlijk boek waarin Nicolien Mizee put uit haar eigen universum om alle roerselen van de menselijke ziel onder woorden te brengen. Het boek doet me denken aan Keefman van Jan Arends, waarin de gekte ook als de norm van het leven wordt beschreven. Alle pogingen van mensen om met de familie een soort saamhorigheid te hebben terwijl de familieleden elkaar nooit kunnen bereiken. Waar dingen worden gesteld die even later weer de andere kant opgaan om een tegenwicht te bieden. Vaders ontrouw en tegelijkertijd rustbrengende aanwezigheid, die conflicteert met de gedachten van de moeder. Fantastisch.